Tekst "Wyborczej" sam w sobie niezbyt ciekawy. Adam Leszczyński "analizuje list prezesa PiS do członków partii. List, który ze względu na zawartą w nim teorię spiskową zdecydowanie mi się nie podoba. Nie o to wszakże chodzi, lecz o styl, w jakim autor GW "analizuje" treść listu.
Najpierw - chwała mu za to - cytuje dość obszerne fragmenty, wiernie, więc czytelnik sam może sobie wyrobić opinię. Ale dziś to dla wielu czytelników wysiłek nadmierny. Autor zatem dodaje własną recenzję. To też nic zdrożnego. Klient nasz pan, chce dostać gotową opinię, a w tekście o charakterze felietonu jest to jak najbardziej dopuszczalne. Pod warunkiem zachowania rozsądku.
Autor ma z tym kłopot - emocje go ponoszą. Cała jego diagnoza jest jedną wielką próbą stworzenia analogii między Jarosławem Kaczyńskim A.D. 2010 i Józefem Stalinem z najgorszych lat CCP, analogii między "czystką" w PiS i tą w WKP(b). W ostatnim zdaniu autor sam sobie leciutko zaprzecza konstatując, że Michał Kamiński... "wyleci. Powinien się cieszyć, bo za Stalina za takie rzeczy wysyłano na białe niedźwiedzie". Jedyna to różnica, panie Leszczyński?
Średnio raz w tygodniu mam smutną okazję wytknąć jakiemuś znaczącemu medium, lub ważnemu politykowi z którejś ze stron barykady, że zatraca proporcje, używa słów wbrew ich znaczeniom. Robię to nie tylko dla zasady, lecz w nadziei, że ktoś się wreszcie opamięta. Inflacja słów nie zagraża tylko polszczyźnie w sensie językowym. To ona przede wszystkim odpowiedzialna jest za wojnę polsko-polską. Gdy bowiem brak słownika, nie ma i rozmowy - cóż mówić o porozumieniu. Przykładem wojna "faszystów" z "komuchami". Nie ta wczorajsza, na ulicach. Ta trwająca w s24.
PS. Zauważyłem, że 44 minuty przed moim postem pewien bloger opublikował w s24 tekst także porównujący PiS do WKP(b), bez powołania się na Leszczyńskiego. Zatem doszedł do tego wniosku samodzielnie. Imponujące.
Inne tematy w dziale Polityka
