Czekając na beatyfikacje ks. Aleksandra Woźnego warto poszukać książek i opracowań przybliżających tę niezwykłą postać. Ksiądz Woźny urodził się w Uzarzewie w Wielkopolsce. Prawie całe jego życie związane było z Poznaniem. Nie będę jednak przytaczać życiorysu ks. Aleksandra, ponieważ nie to było moja intencją -zainteresowanych odsyłam do kalendarium biografii Księdza, które znajduje się na stronie Archidiecezji Poznańskiej: http://www.aleksanderwozny.archpoznan.pl/biografia/kalendarium/
Dla mnie najbardziej poruszające są bowiem wspomnienia osób, które miały szczęście spotkać lub znać osobiście ks. prałata Aleksandra Woźnego. Jedą z nich jest Małgorzata z Poznania, która wspominając tego niezwykłego kapłana pokazuje z jaką cierpliwością i życzliwością ks. Aleksander czekał na tych, którym zobowiązał się pomagać. To świadectwo nie jest długie, więc pomyślałam, że warto je przytoczyć w całości:
"
Ks. prałat Aleksander Woźny, proboszcz parafii św. Jana Kantego w Poznaniu, był człowiekiem wielkiego serca, ascetą, kapłanem modlitwy, cierpienia, więźniem konfesjonału. Był ojcem, przyjacielem.
Gdy pierwszy raz spotkałam ks. proboszcza, miałam szesnaście lat. Zagubiona, szukałam spowiednika. Pan Jezus zaprowadził mnie do tego księdza i oddał pod jego kierownictwo. Wielkie było moje zdziwienie i zaskoczenie tak przyjemnym pytaniem, czy mam pieniądze na zakup książek, zeszytów itp. rzeczy. To zatroskanie o rzeczy materialne penitentów towarzyszyło mojemu spowiednikowi przez całe życie. Najważniejsze jednak było zatroskanie o dobro duchowe i rozwój życia wewnętrznego. Ten znawca duszy poznał mnie dogłębnie. W latach późniejszych również nie brakowało trudności, przeciwności, bo takie jest życie. Nieudana matura była przyczyną kompleksu niższości. Wtedy ks. Aleksander Woźny uważał, że muszę podjąć naukę, aby przystąpić do ponownego egzaminu dojrzałości, ale to okazało się niemożliwe, gdyż minął pewien czas, a to nie pozwalało na kontynuację nauki w ostatniej klasie. Miałam rozpocząć naukę od pierwszej klasy liceum. Wówczas kapłan ten postanowił podjąć działania, aby mi pomóc w ukończeniu szkoły średniej, a później i studiów wyższych.
Niezwykle przeżywał każde moje niepowodzenie w pracy. Najważniejszą jednak rzeczą, a raczej sprawą, było to, że przybliżył mnie do Pana Boga, ucząc małej drogi św. Teresy, drogi bezgranicznego zaufania Bogu. Spowiednik mój był bardzo wymagający, wszystko, co zlecał, najpierw sam praktykował. Jemu też zawdzięczam to, że nauczył mnie żyć Ewangelią na co dzień, żyć dla innych i pomagać bezinteresownie, mieć oczy otwarte na potrzeby drugiego człowieka. Nauczył mnie oddawania się Bogu przez Maryję i wierności natchnieniom Ducha Świętego.
Bywały sytuacje, że potrzebowałam pomocy duchowej, wchodziłam do kościoła i zastawałam księdza proboszcza siedzącego w konfesjonale czy spacerującego przed kościołem. Mówił: Czekam na ciebie. Był człowiekiem bardzo skromnym i mówił niekiedy, że jest „woźnym”, który posługuje innym. I tak było. Ojcu Aleksandrowi (bo tak go nazywałam) zawdzięczam to, że jestem na właściwej drodze do Boga i mimo licznych przeciwności i cierpienia jestem Bogu wierna.
U ks. prałata Aleksandra Woźnego spowiadałam się przez trzydzieści dwa lata. Teraz, kiedy jest mi ciężko i nurtują mnie ważne problemy codziennego życia, zwracam się do śp. księdza Aleksandra, prosząc o wstawiennictwo u Pana Boga. I zawsze jestem wysłuchana. Chwała Panu Bogu za Bożego kapłana, dla którego nieważne było wykształcenie czy stan posiadania. Ważny był tylko człowiek."
Powyższe świadectwo to fragment książki "Z wszystkich zrobić świętych", która jest dostępna w księgarni "Książki przy herbacie" pod linkiem:
http://ksiazkiprzyherbacie.pl/pl/p/Z-wszystkich-zrobic-swietych...-W-stulecie-urodzin-ks.-Aleksandra-Woznego-1910-1983/1349
Świadectwo udostępnia:
http://www.aleksanderwozny.archpoznan.pl/
Właśnie trwa promocja książek o Słudze Bożym ks. Aleksandrze Woźnym - sprawdź w księgarni:
http://ksiazkiprzyherbacie.pl
