ʕ•̬͡•ʔ Coming out

,, Drzazga mojej wyobraźni czasem zapala się od słowa." Poświatowska

Kontynent naszego czucia, rozumienia, analiz, konkluzji - otacza wzburzony ocean słów. A w nim drobne ławice kontekstu, rekiny presji, morskie koniki wzruszenia...parzące meduzy kłamstw.

Odwracają się od fali zatrwożeni mocą manipulacji. Ci, którzy rozpoznają jej zapach, swobodnie płyną wpław.

Prądy zimne, prądy ciepłe.

Życie.

Nie patrz w oczy, spójrz na mimikę dłoni - nawet gdy ich nie widać, są czytelne. W ich choreografii masz przemyconą prawdę - tym bardziej zdumiewającą, gdy usta wręcz przeciwnie.

Są ludzie, którzy odchodzą od gry, gdy...definitywnie odchodzą....

Gdy ktoś mówi mi: "Jesteś piękna" nigdy mnie nie widząc -  wierzę mu.

Gdy ktoś mówi do mnie :" Jesteś piękna", bo  zna mnie tylko z widzenia...nie wierzę mu.

Przyjemnie jest się podobać, ale tęsknię za jednym - aksjologii obejmującej to wszystko, co we mnie.

Nie lubię graczy, bo ich krupierem jest brak wiary w siebie samych - w swój autentyzm.

W negacji widzą spadające ostrze gilotyny na ich krtań. Ja w negacji mej osoby widzę jedynie prawo do negacji.

Gracze nie uznają praw. Ich symetrii.

Najnowsza produkcja z Ryśkiem Gere "Arbitraż".

Studium rasowego gracza, któremu ktoś rzucił - sprawdzam.

I paradoks. Bohatera ratuje detal, niuans łatwy do przeoczenia.

Pomimo ostrej paniki - której skala udziela się samemu widzowi - nie przegapił. Może dzięki silnemu instynktowi samozachowawczemu.

Czym był ów detal?

Niczym innym jak obnażeniem pogwałcenia  prawdy w strategii jego przeciwników. To wystarczyło, by kłamca ich zmiótł.

Gracz więc korzysta z kapitału prawdy, ale nie dla wejścia w prawdę.

Dla jedynie ukonstytuowania konfabulacji.

Uratowany dla kolejnych etapów rozgrywania życia... pokręconą grą.

Coming out zatwardziałego gracza będzie tylko kolejną odsłoną jego gry.

Gdy w życiu trafiam na graczy - bez karteczki u stopy - ich już nie ma....

A mój coming out?

Uwielbiam pluszowe misie. Nie ranią, nie grają...

Nie infekują infantylizmem gracza, że świat nie dostrzega jego gry...