Bez noża

Kolejny papirus dnia wygładzam spojrzeniem.

Pod powieką i tak zwinie się w przeszlość.

Passus o tym, fraza o tamtym, kropka po nim.

Pióro uwięzione w zegarach, które same się nakręcają moim ich pomijaniem.

"Powinno istnieć słowo określające mikroskopijną iskierkę nadziei, którą człowiek boi się dostrzec w lęku, że samo spojrzenie ją zgasi, jak przy próbie obejrzenia fotonu. Może tylko czekać przy niej, patrzeć obok niej, patrzeć poza nią, aż stanie się dość mocna, by zaistnieć realnie."  Terry Pratchett

Nienazwana i tak istnieje.

Tak jak nienazwane czekanie.

Nie jest pustym opakowaniem.

Porusz. Usłyszysz tajemnicę zawartości.

Czekania nie wertuje się. Drukarnia śpi.

Biel kartki nie razi.

Jeszcze nie boli nic.

Otwarte ramiona i na ból - bo ma tyle tonacji i bywa krosnami spełnienia.

Oprzeć się plecami o pień możliwości. To daje stabilność.

Niewysłane liście spadają wtórnie żywiąc korzenie pralotu.

"Przeznaczenie zazwyczaj czeka tuż za rogiem. Jakby było kieszonkowcem, dziwką albo sprzedawcą losów na loterię: to jego najczęstsze wcielenia. Do drzwi naszego domu nigdy nie zapuka. Trzeba za nim ruszyć."  Carlos Ruíz Zafón

Przecież biegnę zatopiona w fotelu alternatywy impasu i odwagi.

Pióro czucia wciąż aktywne. Nawet gdy śpię.

Czerpie soki z nadziei, zamykania, otwierania, czekania...

Jeśli ma o czym. Jest dobrze.

"- Można kochać i nie być z tym kimś. Wystarczy, że uczucie nie jest odwzajemnione albo że ta druga strona nie jest wolna.
- I można być wiernym takiej osobie przez dłuższy czas?
- Jeżeli to ta jedyna, to chyba warto czekać, prawda?
- Czyli nie jest pan sam?
- Nie w sercu.”

Marc Levy

Tkanka czekania nie jest samym czystym w  sobie czekaniem. W tej tkance krążą soki, z nurtów które czekaniem już nie są. Bo napoiły odwodnioną duszę.

Czekanie to nie podstawione szkło, by jeszcze...

Czekanie to rozkosz pamięci, też tego co nigdy nie uniosło.

Bez noża na krtani jutra.