Bez Ojczyzny

"Można, oczywiście, utracić godność, nie tracąc rozumu, a z rozumem – zdolności do ironii; można więc umrzeć bez godności w konwulsjach bezsilnego śmiechu. Żyć w godności natomiast nie jest sprawą śmieszną ani niekłopotliwą." Leszek Kołakowski

Bezsilność jest różnoimienna.

Może być reaktywna, bo coś.

A może być nadbagażem siebie samego.

Nadbagaż zawsze pojawia się, gdy brak tego właściwego.

A właściwy, naturalny jest zaprzeczeniem pustki wewnętrznej.

Paradoks, bo pulsujące życie wewnętrzne nie tylko nic nie waży, ale często niesie.

Nieznośna lekkość ciężaru dotyczy jedynie pustki.

Trawieni pustką nie posiadają «wewnętrznej ojczyzny», miejsca, gdzie czują swą przynależność i bezpieczeństwo.

Są więc histeryczni, niespokojni, gniewni. Ich  świat emocjonalny ma jeden jedyny kanał - podpiąć się pod zapach niepustki.

Nie są w stanie dostrzec, że tym samym wpisują się samodeprecjację.

Dotknięci pustką są bezsilni wobec jej wyrugowania, w  swoją czerń  bezskutecznie pragną zagarnąć i pochłonąć innych.

Nic tak ich nie boli, jak wyrok liczby pojedynczej. Tłumek obok, komitywa  - tego nie zmienią.

„Czuje się pusty...Czuje się opróżniony. Jakbym był pusty. To nie boli, nie cierpi się dlatego, ze jest się pustym.

Jest to dziwne uczucie, jakby moje życie uciekło. Jakbym był gdzieś przedziurawiony i powoli przeciekał.

Byłem wypełniony, przynajmniej częściowo. Nie poczułem, kiedy zacząłem przeciekać, wyciekło ze mnie stopniowo, a kiedy zdałem sobie z tego sprawę, byłem już pusty.

To jak krwotok. Jeśli ranny straci dożo krwi, to nie ma szans. Ze mną jest podobnie: gdzieś siebie straciłem. Nie wiem, co się ze mną stało.” Isabelle Minière

O neurastenicznych cynikach mawia się, że to dawni idealiści, którym ktoś zdetonował serce.

Jeśli wiec ktoś znaczy swą obecność chronicznym krwotokiem cynizmu - niesie tym samym historię konkretnej przegranej.

"Kiedy człowiek skonfrontuje się z pustką, dokładnie widzi co ma w środku...”.  Szymon Hołownia

Ale tu wymogiem jest odwaga i jakieś tam narzędzia intelektualne.

W tchórzach jedynie się wzbiera.

„Bo każda sprzeczność jest niedostatkiem natchnienia.”  Antoine de Saint-Exupéry

Przypatrz się pustym. Natchnienie jest ich chronicznym wrogiem. Wertują jedynie tęsknotę za natchnieniem.

 

"Na drugim końcu miłości wcale nie ma nienawiści. Jest pustka.”   Maciej Szaszkiewicz

Ale pustka bardzo często manifestuje się poprzez nienawiść, kąsanie.

Odwracając równanie - znający jedynie dialekt nienawiści są więźniami jednej tęsknoty, jedynego pragnienia.

A jeśli się to już wie -  reszta to pył i wiatr.

Bezojczyźniani zawsze niosą ze sobą fetor bezmiłości.