„Pogarda jest bronią słabych, która chroni przed uczuciami przypominającymi własną historię." Alice Miller
Pogarda to zawsze pękająca lina alpinistyczna pomiędzy półkami skalnymi dialogu.
Pogarda to zawsze sabotowanie własnej duszy, własnego piękna.
Bo wartość nie gardzi - choć pełna braku zgody.
„Szacunek oznacza siłę, przyjacielu. Pogarda to znak słabości." Graham Masterton
Pogarda, na której dokonano transkrypcji - by nie była taka jawna, by nie demaskowała slabości - wciąż jest jedynie pogardą.
Przebierz ją w konwencję, doklej uśmiech kretyna - to wciąż pogarda.
Wbij w jej dłoń różaniec dla niepoznaki - jeszcze pełniej pogarda obnaży swój genotyp.
"Albowiem zaprawdę zabija ona w swej rozweselonej ludożerczej maskaradzie obleczonego w gorzką czerń powagi misjonarza ego, spychając go do czeluści jedną salwą śmiechu.” Edward Aleksander Crowley
Więcej mam zrozumienia dla tych, którzy potrafią już tylko z balkonikiem ortopedycznym pogardy wejść między ludzi - niż dla fanów maskarady pogardy.
O naiwni w zżartych przez mole nawyku szatkach i naiwni ci, którzy na szatki się nabierają.
„Coś szybko zaczynasz gardzić ludźmi, którzy nie są tacy jak ty. Zapominasz, że trzeba wszystkiego po trochu, żeby był świat.” Benoit Groult
Pogardę nie interesuje świat, drugi człowiek.
Nie może.
Pogarda to jedyny dostępny mechanizm chroniący przed tym, by nie gardzić sobą.
Maskarada tego nie zmieni.
Katedry pogardy gubią tynk w oburzeniu, gdy nazwie się je kwintesencją pogardy.
Paradne, choć szalenie znamienne.
Omijam te katedry, by o świcie każdego dnia szukać kapliczek na skrzyżowaniach Losu... Jestestwa drugiego Człowieka.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
