Marcin Plichta, czyli polski Jordan Belfort. I mafia zwana polskim wymiarem (nie)sprawiedliwości, który odrzuca pozew zbiorowy przeciwko członkom zarządu Amber Gold. Amber Gold – piramida finansowa, o której premier Tusk wiedział długo, zanim sprawa ujrzała światło dzienne - a wynika to jasno z zarejestrowanej pogawędki między Markiem Belką, a Sienkiewiczem młodszym. Instytucje państwowe nagle się pochowały, a szef rządu udawał Greka. Gdy nasz mistrz rejestrował spółkę, nie sprawdzono go w Krajowym Rejestrze Karnym.
Przypadek Marcina P. jest doskonałą egzemplifikacją słów Mikołaja Reja: „Małych złodziejaszków wieszacie. Wielkim – nisko się kłaniacie”. Bowiem nie do pomyślenia jest, że facet z wyrokami na koncie, mógł stworzyć parabank. Jakie to wyroki? A proszę bardzo: wyłudzenia, fałszerstwa i przywłaszczenia. Sam miód. Taki człowiek nie miał absolutnie prawa być członkiem zarządu JAKIEJKOLWIEK spółki. A jednak! Plichta parał się spokojnie parabankowym procederem przez kilka lat, nie posiadając żadnych licencji. Komisja Nadzoru Bankowego poinformowała o tym Prokuraturę Rejonową w Gdańsku, ale ta odmówiła wszczęcia śledztwa. Zaś Pomorski US nie domagał się od Amber Gold rozliczenia przez prawie 2 lata, za co został skontrolowany przez NIK.
Ta sprawa ma kuriozalny epilog. Otóż dokumenty AG z danymi klientów, zostały w tajemniczy sposób porozrzucane na klatce schodowej gdańskiej kamienicy. Każdy mógł się zapoznać z numerami PESEL, numerami dowodów osobistych i adresami poszkodowanych przez gdańskiego „mecenasa sztuki”. Redaktorzy „Radia Gdańsk” otrzymali znalezioną dokumentację, z której dowiedzieli się na przykład, na jakie konto jeden z warszawiaków przesłał 100 tysięcy złotych (!). No cóż – wygląda na to, że echa tejże afery będą do nas docierać jeszcze długo. Chociaż nic już nie jest w stanie zadziwić człowieka przywykłego do życia w państwie mafijnych świętych krów, ta afera może odsłonić jeszcze niejeden szokujący proceder.
http://wgospodarce.pl/opinie/6113-odpowiedzialnosc-panstwa-w-sprawie-amber-gold
Przewrotność to moje drugie imię. Chadzam, jak kot, swoimi drogami i nie lubię poniedziałków.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
