139
BLOG
Zespół Bigbitowy Dum Dum z Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej
BLOG
Back to the Past
14 maja 2013 roku w Dąbrowie Górniczej rozpoczął się IV Przegląd Umiejętności Artystycznych Domów Pomocy Społecznej 2013 czyli PUMA. W tym roku po raz czwarty impreza miała charakter międzynarodowy. Na scenie Hali Centrum w Dąbrowie Górniczej w ciągu trzech dni ( do 16 maja br.) wystąpiły 73 zespoły artystyczne z Domów Pomocy Społecznej. Oprócz aktorów z Polski, pojawiło się siedem zespołów zagranicznych m.in. z Łotwy, Czech, Danii, Litwy i Słowacji. Festiwal PUMA to forma terapii poprzez sztukę, czyli tzw. arteterapia. Zespoły aktorskie biorące udział w festiwalu przygotowują występy, które prezentują publiczności oraz jury. W czasie Przeglądu Umiejętności Artystycznych Domów Pomocy Społecznej wystąpiły osoby starsze oraz niepełnosprawne, podopieczni – Mieszkańcy Domów Pomocy Społecznej. Udział w PUMA to przeżycie artystyczne ale także warsztaty oraz spotkania panelowe przeznaczona dla opiekunów i terapeutów. Nasz DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczący się przy ulicy Eugeniusza Romera 21 -29 w Szczecinie reprezentował Zespół Bigbitowy Dum Dum w składzie: Maria Magdalena Wołoszczuk ( wykonała piosenki: Modlitwa Bułata Okudżawy i Przyjdę – kompozycja własna) oraz Alicja Czuraba, która wykonała trzy piosenki: Dom Wschodzącego Słońca - zespołu Animals, Angie –grupy Rolling Stones, Alleluja – Leonarda Cohena. Opiekunem zespołu Bigbitowego Dum Dum , a zarazem grającym na gitarze elektrycznej akompaniatorem jest Lech Galicki. Nie chwalimy się bezpodstawnie – zagraliśmy i zaśpiewaliśmy jak z nut. I otrzymaliśmy bardzo wysokie noty jurorów – 120 Talentów, co umiejscowiło nas w najwyższej strefie artystów ocenionych/nagrodzonych w Rankingu Przeglądu Puma 2013. Także cenny dyplom, który wręczył nam pan Andrzej Pacia, Dyrektor Przeglądu PUMA i jednocześnie DPS – u „ Pod Dębem” w Dąbrowie Górniczej uświetnił nasz sukces. Do Szczecina wracaliśmy uradowani. Nasza droga wiodła przez klasztor na Jasnej Górze w Częstochowie. To był szczególny wyjazd pozwalający nam umocnić się w wierze, iż wiele godzin prób pozwoli artystom – amatorom „ z tarczą” stanąć w szranki konkurencji wysokiej sztuki muzycznej na Międzynarodowym Przeglądzie PUMA.
On 14 May 2013 in Dąbrowa Górnicza, the 4th Review of Arts Skills of Social Assistance Homes in 2013, ie PUMA, began. This year, for the fourth time, the event was international. On the stage of Hala Centrum in Dąbrowa Górnicza, in three days (until May 16), 73 artistic teams from Social Welfare Homes performed. In addition to the actors from Poland, seven foreign bands appeared, including from Latvia, the Czech Republic, Denmark, Lithuania and Slovakia. The PUMA festival is a form of therapy through art, or so-called art therapy. The acting groups participating in the festival prepare performances that present the audience and the jury. During the Review of Artistic Skills of Social Welfare Homes, elderly and disabled persons appeared, residents of the Social Welfare Homes. Participation in PUMA is an artistic experience, but also workshops and panel meetings for carers and therapists. Our DPS "Dom Kombatanta and Pioniera Ziemi Szczecińska" located at 21 Eugeniusz Romera Street in Szczecin was represented by Dum Dum's Bigbeat Band team consisting of: Maria Magdalena Wołoszczuk (she made songs: Prayer Bulat Okudżawa and Przyjdę - own composition) and Alicja Czuraba, who she made three songs: Dom Wschodzącego Słońca - Animals, Angie - Rolling Stones, Alleluja - Leonard Cohen. The protector of the Bigbeat Dum Dum team, and also playing the electric guitar accompanist is Lech Galicki. We do not praise ourselves unjustly - we played and sang as if from notes. And we received very high scores of jurors - 120 Talents, which placed us in the highest zone of artists rated / awarded in the Puma Review Ranking 2013. Also a valuable diploma, which gave us Andrzej Pacia, Director of the PUMA Review and at the same time DPS - at "Pod Dębem" in Dąbrowa Górnicza graced our success. We returned to Szczecin glad. Our path led through the monastery at Jasna Góra in Częstochowa. It was a special trip that allowed us to strengthen ourselves in the belief that many hours of rehearsals would allow artists - with "shield" amateurs to compete in the competition of high musical art at the PUMA International Review.
Lech Galicki
Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).
Nowości od blogera
