"Czy naprawdę nie moglibyśmy okazać odrobiny uprzejmości i zwracać się do ludzi tak żeby ich nie obrażać i jak oni tego chcą ?"
Oczywiście moglibyśmy - to jedyna właściwa odpowiedź na to cwane pytanie, które z niewinnym uśmiechem zdają nam rozmówcy o poglądach lewicowych, zdecydowanie za głupi żeby je sami wymyśleć. Słyszałem je tyle razy przy różnych okazjach, jakby ktoś rozsyłał je esmesem.
Jeżeli jakiś Murzyn nie chce, żeby nazywać go Murzynem, bo go to "obraża" - okaż odrobinę uprzejmości.
Kiedy jakiś zaburzony młodzieniec każe sobie mówić "Małgorzata" - okaż odrobinę.., itd.
Owszem mogę i wykażę, ale tylko wtedy, kiedy sam będziesz uprzejmy zwrócić się do mnie "Wasza Miłość", bo tak chcę, a każda inna forma obraża mnie i urąga. A zatem na kolana suko, całuj pierścień i się wykaż uprzejmością.
Gdybym miał ciągoty "intelektualne" pofilozofowałbym, że próba narzucenia języka jest wstępem do przejęcia władzy, zakazywanie słów i pojęć niczym innym niż cenzurą itp. itd., ale ciągoty takie są mi obce, więc nie będę przynudzał o - ja wiem? - semantycznej przemocy lewaków.
Przypomnę za to oczywistości, jak to, że nikt, nigdy i nigdzie sam nie wybiera sobie imienia. W żadnym miejscu i żadnej kulturze. Władysław wcale się nie zapisywał na Władysława, dostał to imię jako wyraz pobożnego życzenia rodziców, żeby został sławnym władcą. Tym bardziej nie prosił się o szyderczy przydomek Łokietek, pod jakim przeszedł do historii. Indianie byli mocno zdziwieni, że zostali Indianami tak daleko od Indii, a Niemcy - że nie potrafią mówić - stąd ich miano.
W klasie syna jeden z kolegów poprosił, by zwracać się do niego per "Snajper". Wołają na niego: Gruby, bo jest gruby.
Ja też nie protestuję, kiedy moi hinduscy koledzy w pracy mówią do mnie Łojć. Domyślności czytelników zostawię, jakie prapolskie imię zmienia się w ich ustach w Łojć. Czy "Łojć" będzie oznaczało dla nich cenionego i pomocnego specjalistę, czy stanie się synonimem bumelanctwa i dodupizmu, a w konsekwencji czymś na kształt obelgi, zależy już tylko ode mnie.
