Kisiel wielokrotnie krytykował Powstanie i jego efekty. Oto jedna, bardzo ciekawa, ocena tych wydarzeń z autorskim pomysłem autora w kwestii „co jak nie Powstanie?”
Jeśli Powstanie Warszawskie wybuchło po to, aby potrząsnąć aliantami i przypomnieć im niebezpieczeństwo sowieckie, to nie bardzo spełniło ono swoje zadanie: mało wstrząsnęło światem, a straty przyniosło zbyt duże. Świat nie bardzo to Powstanie zauważył, zaabsorbowany wydarzeniami na gigantycznych frontach, był to wystrzał, który zginął w powszechnym zgiełku. A ja proponowałem wtedy inny wstrząs, mniej kosztowny: kiedy pierwszy żołnierz sowiecki postawił nogę na dawnej granicy w Baranowiczach, rząd polski z Londynu czy jego mocna reprezentacja zjeżdża w samolocie i prezentuje się Sowietom jako legalny gospodarz! Gdyby ich bolszewicy zamknęli, to jednak powstałby jakiś szum w świecie, bo był to rząd polski uznawany przez wszystkich aliantów prócz Rosji. Tak czy owak, przydaliby się na coś, podczas gdy w Londynie nie przydali się do niczego. Ale oni woleli jako demonstrację całopalenie Warszawy niż utratę swojej skóry […]
Dzienniki, 7 sierpnia, 1974
