Eins in die Fresse czyli w mordę lub bardziej kulturalnie jako policzek („Schlag ins Gesicht“) dla pani kanclerz Merkel oceniają media w Niemczech i w Austrii wczorajszą decyzję GM o niesprzedawaniu udziałów Opla. W przeciwieństwie do byłego ministra gospodarki (obecnie minister obrony), K-T. zu Guttenberga, pani kanclerz zaangażowała się osobiście (i pieniędzmi podatników) w pomysł przejęcia większości akcji Opla przez austriacko-kanadyjsko-rosyjskie konsorcjum Magna-Sewerbank. Powiedzmy otwarcie, zaangażowaniem na granicy (sprzecznego z unijnym prawem) państwowego protekcjonizmu i raczej trudnego do logicznego wytłumaczenia w kontekście padających jak muchy niemieckich stoczni, sieci handlowych (Karstadt) czy wysyłkowych gigantów (Quelle).
Dla większości obserwatorów, zaskakująca decyzja GM to nie tyle zakończenie trwającej od roku gospodarczo-politycznej operetki lecz raczej wstęp do następnego aktu dramatu.
Dla ułatwienia krótka chronologia wydarzeń:
(za: http://diepresse.com/home/wirtschaft/international/519381/index.do?direct=519380&_vl_backlink=/home/index.do&selChannel=573)
14. 11. 2008r: Z powodu drastycznego załamania obrotów i problemów z finansowaniem produkcji, Opel (jako pierwszy producent z niemieckiej branży motoryzacyjnej) występuje o państwową pomoc. Chodzi o gwarancje państwowe na sumę ponad miliarda („etwas mehr als eine Milliarde Euro“) euro.
17. 02. 2009r: Walczący o przeżycie amerykański koncern-matka General Motors Co. planuje drastyczne ograniczenia zatrudnienia o około 47 000 miejsc z tego 26 000 poza granicami USA.
27. 02. 2009r: Opel ogłasza chęć odłączenia się od GM. Koszty powstania nowego europejskiego koncernu motoryzacyjnego (Opel/Vauxhall) ocenia na ok. 3,5 miliarda euro.
2. 03. 2009r: Rząd Niemiec wspomina o możliwości pomocy finansowej dla Opla.
31. 03. 2009r: Kanclerz Angela Merkel przedstawia pierwszy konkretny plan ratowania Opla (wbrew opinii ministra gospodarki) w postaci pomostowej pożyczki bez bezpośredniego udziału państwa czyli bez przejmowania akcji przedsiębiorstwa.
23. 04. 2009r: Koncern FIAT zgłasza gotowość zakupu Opla. Związki zawodowe protestują. Fiat wycofuje się pod koniec maja.
28. 04. 2009r: Austriacko-kanadyjskie konsorcjum MAGNA (w kooperacji z rosyjskim Sewerbankiem) przedstawia pierwszy projekt („Grobkonzept“) przejęcia od GM wiekszosci udzialów (55%).
12. 05. 2009r: RHJI międzynarodowe konsorcjum finansowe z siedziba w Brukseli ogłasza, że bada możliwość przejęcia udziałów Opla.
27. 05. 2009r: GM ogłasza oficjalnie, że chce się pozbyć swoich europejskich przedsiębiorstw.
30. 05. 2009r: Rząd centralny (Bund), rządy związkowe landów (Länder) z fabrykami Opla (Bochum w Nordrhein-Westfalen; Rüsselheim w Hessen; Kaiserslautern w Rheinland-Pfalz i Eisenbach w Thüringen), GM, Magna i amerykańskie ministerstwo finansów zgadzają się na wspólny projekt ratunku (przejęcia) Opla. Rząd BRD udziela Oplowi natychmiastowego tzw. pomostowego kredytu w wysokości 1,5 miliarda euro i stawia Opla pod zarząd powierniczy (Treuhand).
1. 06. 2009: General Motors występuje do rządu USA o upadłość i ochronę przed wierzycielami.
10. 07. 2009r: Aby zapobiec upadłości, rząd USA przejmuje większość akcji GM za cenę 50 miliardów dolarów (36 miliardów euro). GM ma zostać podzielony na mniejsze, dochodowe przedsiębiorstwa.
15. 07. 2009r: RHJI przedstawia nowy projekt przejęcia Opla, jednak rządy związkowe popierają opcje Magny, która gwarantuje zachowanie większej ilości miejsc pracy (głównie w Niemczech).
19. 08. 2009r: Rząd centralny i rządy związkowe zgadzają się finansować we własnym zakresie zapowiedziane kredyty w wysokości 4,5 miliarda euro (bez udziału zainteresowanych państw europejskich) jeżeli GM zdecyduje się na ofertę MAGNY.
25. 08. 2009r: Nowe (zamknięte dla mediów) spotkanie na szczycie (Bund, Ländern, GM) w Berlinie. Według spekulacji niemieckich mediów GM bada możliwość utrzymania większościowego pakietu akcji Opla.
2. 09. 2009r: RHJI przedstawia następną ofertę, w której rezygnuje z 600 milionów pomocy państwowej jednak niemiecki rząd centralny nadal opowiada się za Magna.
10. 09. 2009r: Rada nadzorcza GM wypowiada się za sprzedażą Opla konsorcjum Magna-Sewerbank, a rada powiernicza (Treuhand) akceptuje te decyzje.
14. 09. 2009r: Magna potwierdza, że redukcja zatrudnienia w Niemczech obejmie ponad
4 000 z 25 000 zatrudnionych. Europejska komisja zapowiada bardzo dokładne („sehr sorgfältige“) zbadanie miliardowej pomocy państwowej w kontekście unijnego prawa. Belgia, Hiszpania i Wielka Brytania zgłaszają protest związany z planowanym zamknięciem fabryk Opla w tych krajach.
22. 09. 2009r: Rząd BRD uzależnia zapowiedziane następne 3 miliardy od decyzji ekspertów. PriceWaterhouseCoopers opiniuje plan przejęcia Opla przez Magna-Sewerbank jako niezbyt pewny („nicht besonders robust“).
15. 10. 2009r: Spodziewając się weta z Brukseli przedstawiciele Magny-Sewebank i GM postanawiają odłożyć podpisanie umowy.
16. 10. 2009r: W liście do niemieckiego ministra gospodarki pani komisarz Neelie Kroes wyraża swoje zaniepokojenie i wątpliwości związane z warunkami i formą pomocy państwowej.
3. 11. 2009r: Rada Dyrektorów GM odstępuje od sprzedaży Opla kanadyjsko-austriacko-rosyjskiemu konsorcjum Magna-Sewerbank.
5. 11. 2009r: Związki zawodowe zapowiadają na dzisiaj akcje protestacyjne a GM przebąkuje o likwidacji
10 000 miejsc pracy w Europie.
Decyzję o niesprzedaży i zerwaniu dalszych negocjacji GM umotywował "korzystną zmianą sytuacji na rynku" oraz „strategicznym znaczeniem Opla dla koncernu“. Według opublikowanego komunikatu dyrektora generalnego General Motors, Fritza Hendersona, koncern postanowił (kosztem 3 miliardów euro) samemu zrestrukturyzować Opla. Odpowiedni plan ma być wkrótce przedstawiony rządom Niemiec i "innych krajów".
Rząd Niemiec wyraził w nocy z wtorku na środę ubolewanie z powodu tej decyzji, a rzecznik niemieckiego rządu Ulrich Wilhelm oświadczył, że Niemcy spodziewają się, że w tej sytuacji amerykański koncern zwróci sumę 1,5 mld euro wyasygnowaną w ramach tzw. finansowania pomostowego przez rząd Niemiec. Niemieckie związki zawodowe (które zgodziły się już na częściowe zwolnienia i przejściowe ograniczenie zarobków) zapowiedziały zaś akcje protestacyjne.
PS. Oficjalne stanowisko mediów rządowych i niemieckich polityków oraz związkowców (jedno i to samo?) ma się jednak nijak do stanowiska niemieckojęzycznych liberalnych i prawicowych blogerów. Ci reprezentowali od dawna i w ogromnej większości raczej stanowisko byłego ministra gospodarki, widząc jedyny ratunek dla Opla w postaci kontrolowanej upadłości. Najnowsza decyzje GM przywitali więc raczej z ulga i nieukrywanym entuzjazmem (http://derstandard.at/fs/r1254311932830/Blog-Krisenfrey).
PS2. Zastanawia bardzo nieszczęśliwy ostatnio „timing“ Amerykanów. Po wpadce z decyzją o Tarczy w dniu 17 września, po bardzo kontrowersyjnych (szczególnie po wyciszeniu Raportu Goldstona), wypowiedziach pani Clinton w Izraelu teraz następny afront i to w kilka godzin po przemówieniu Merkel i standing ovations w Kongresie. Wpływ, posiadającej pakiet większościowy, amerykańskiej administracji na decyzje GM jest oczywisty i nie jest (przynajmniej w USA) dla nikogo tajemnicą.
Czekam z niecierpliwością na dalsze akty dramatu (dla zatrudnionych w Oplu) i operetkowej szmiry dla postronnych obserwatorów.
Rock’n‘roll
If I could stick my pen in my heart I'd spill it all over the stage Would it satisfy ya or would slide on by ya? Or would you think this boy is strange? Ain't he strayayange? If I could win you, if I could sing you a love song so divine. Would it be enough for your cheating heart If I broke down and cried? – If I criyiyied. I said I know it's only rock and roll But I like it.
Ludzie do mie pisza :)
Czy ty Lubicz złamany ch..u nie powinieneś trzymać fason jak prawdziwy komuch?
Twoje agenturalne teksty (z których jesteś znany) dawno wystawiły ci świadectwo.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Gospodarka
