Na początku XX w.oficjalne dane niemieckie szacowały liczbę Serbołużyczan na 117tys. Sami Serbołużyczanie po zakończeniu I WŚ uważali, że jest ich około 300 tys. Zamieszkiwali dosyć zwarty obszar ciagnący sie wzdłóż Szprewy, stanowili większość na terenach wiejskich, w miastach byli mniejszością. Najwiecej mieszkało ich w Budziszynie. w trakcie obrad Konferencji w Wersalu Serbski Komitet Narodowy starał sie umiędzynarodowić sprawę łużycką, powoływali się na deklaracje Wilsona mówiącą o samostanowieniu narodów. Nie uzyskali akceptacji u państw sprzymierzonych. Francja wogóle nie widziała problemu łużyckiego, Brytyjczycy nie chcieli zbytnio osłabiać pokonanych Niemiec. Polska odzyskiwała niepodległość, Czesi widzieli Łuzyce w ramach Czechosłowacji obiecując szeroką autonomię.
Najgorszy okres w historii tego narodu datuje sie od czasów objecia władzy przez Hitlera.To 12 lat szykan i wynaradawiania Serbołużyczan. Wielu z nich zginęło w działaniach wojennych, szacunkowo podaje sie liczbę na okolo 20 tys. zabitych lub zaginionych. Po II WŚ na nowo odżyły nadzieje na uzyskanie niepodległości bądź względnej samodzielności. Wielu działaczy serbołużyckich wiązało swój los w federacji z Czechosłowacją. Wystosowano memoranda do rzadów USA, Wielkiej Brytrani i Rosji z apelem o zajęcie sie sprawą łużycką, zachodni alianci podobnie jak po I WŚ nie uprzedmiotowli sprawy łużyckiej. Rosja postawiła na komunistów niemieckich i min. z tego powodu nie zajęła się tym problemem. Część działaczy w zwiazku ze zmianą granic w powojennej Europie i bezpośrednim sąsiedztwie Lużyc i Polski wiązało nadzieje z tm faktem. polscy komunisci podobnie jak bolszewicy nie uznawali racji Serbołużyczan. W ramach NRD otrzymali oni wiele praw przysługujących mniejszości narodowej; reaktywowano działalnośc Domowiny- zwiazku Serbów Łuzyckich, rozpoczęłą sie edukacja szkolna w jezykach serbołużyckich. Powołano do życia Łużycki Instytut Nauczycielski zajmujący się ksztalceniem kadry nauczycielskiej.
Trzecia i jak dotychczas ostatnia próba uzyskania własnej jednstki administracyjnej odbyła sie w 1990 r. po zjednoczeniu Niemiec. Serbołużyczanie apelowali do Rządu RFN o utworzenie kraju związkowego Łużyce-Land Lausitz, nie uzyskało to akceptacji, rząd H.Kohla nie wyraził zgody na jego utworzenie. Najczęstszym argumentem przeciw była zbyt mała liczba Serbołużyczan. Biorąc pod uwagę fakt, iż obszar Łużyc swoim zasiegiem obejmowałby 6 tys. km kw. co nie stanowiłoby nawet 2% powierzchni Niemiec i liczylby okolo 1 mln mieszkanców czyli nieco ponad 1% ogółu ludnosci, nie stanowiłby on żadnego problemu politycznego a mógłby być ważnym argumentem w zupełnie nowej ocenie relacji: Niemcy-Słowianie. Wraz z utworzniem landów Saksonia i Brandenburgia nastapił podział Łużyc pomiędzy te kraje. Dzisiaj ich liczba szacowana jest na około 50-60 tysiecy, w ciągu jednego wieku liczebność tego narodu, biorąc tylko pod uwagę dane urzędowe, spadła dwukrotnie. Parlament Eurpejski zalicza jezyki: gónołużycki i dolnołużycki da grupy ginących języków, języków na wymarciu, szkoda tylko, że ci co mieszkają obok nich nie widzą problemu.
Inne tematy w dziale Polityka
