Jeżeli po wyrąbaniu drogi dla Dobrej Zmiany, rząd wwikła się w spirale konfliktów interesów beneficjentów enklaw gospodarczych, za jakiś czas zamiast jutrzenki rozwoju możemy zobaczyć ścianę długów.
Dynamika gospodarowania w społeczeństwie sieci wiedzy, zależeć będzie od kompetencji i praktyki pracy solidarnej do wykorzystania narzędzi cyfrowej diagnostyki zdrowia (Medycyna dla wolności). Wymaga to wprowadzania standardów dla samodzielnych ocen efektywności pracy solidarnej i dla mechanizmów samoregulacji gospodarki solidarności.
Źródła pracy solidarnej
1. Powiązanie godności pracy osoby ludzkiej z ciężarem trudu solidarności, stanowi istotę dziesięciu wieków społecznego nauczania Kościoła Katolickiego w Polsce (Jan Paweł II Mogiła, 1979).
2. Zahamowania w rozwoju kapitalizmu w Rzeczypospolitej, powodowały uzupełnianie pracy wymiennej pracą solidarną, w praktyce narodów Europy środka (Rzeczypospolita solidarności ducha).
Kompetencja pracy solidarnej
1. Dla roztropnego wykorzystywania zasobów w samodzielnym powiększaniu dobrobytu, narody będą tworzyć standardy efektywności pracy solidarnej (Społeczna gospodarka rynkowa).
2. Upowszechnianie nowoczesnych technologii i narzędzi w praktyce pracy solidarnej, wymagać będzie sieci wartościowania i wymiany innowacji (Krajowe sieci innowacji).
Program pracy solidarnej
1. Program Rodzina 500 + tworzy podstawę dla pomocniczego wsparcia solidarności międzypokoleniowej przez administrację państwa (Pięćset plus solidarność).
2. Ustalenia Narodowego Programu Zdrowia w zakresie uspołecznienia profilaktyki medycznej, winny rozdzielić zadania publiczne dla wsparcia samokontroli dobrostanu zdrowia fizycznego i psychicznego przez Polaków. pomiędzy działy rządowe i zakresy terytorialne, wykorzystując kulturę fizyczną dla kultury poznania.
3. Tak wprowadzane upowszechnianie praktyki pracy solidarnej, powinno ożywić rozwój przedsiębiorczości na lokalnych rynkach usług społecznych.
Jedną z porzuconych w 1989 roku ścieżek przechodzenia Polski z gospodarki centralnie planowanej do gospodarki wolnego rynku, było organizowanie enklaw rozwoju w formie wolnych obszarów celnych. Przewiduję, że gdyby nie wprowadzono giełdowych standardów wycen przedsiębiorstw, dla przejrzystego finansowania procesów modernizacyjnych, Polska gospodarka byłaby dziś na poziome gospodarki Ukrainy.
Szczęśliwie mechanizmy państwowego dotowania rozwoju poprzez strefy specjalne, pozostają od 25 lat na marginesie głównego nurtu życia gospodarczego. Renesans ich znaczenia w Planie Morawieckiego, traktuję jako koszt marketingu rządowego poczucia odpowiedzialności za rozwój. Niestety, marketing ten przysłania gigantyczne wyzwanie, zbudowania infrastruktury dla gospodarki solidarności.
Zlekceważenie tego wyzwania, byłby wielkim grzechem zaniechania wobec znaczenia jakie praca solidarna może mieć dla wolności i równości w łacińskiej Europie.
Inne tematy w dziale Gospodarka
