Wprowadzany do Polskich rodzin przez program 500+ kapitał nowego stylu życia, stawia pytanie o współczesne rozumienie pracy.
XIX wieczne źródła
„Praca organiczna, czyli działanie na rzecz rozwoju gospodarczego ludności z ziem polskich. Pozytywiści uważali, że społeczeństwo przypomina żywy organizm - tak jak dla właściwego funkcjonowania organizmu niezbędne jest zdrowie wszystkich organów, tak dla dobra społeczeństwa potrzebny jest równomierny rozwój wszystkich jego warstw i dziedzin życia. W związku z tym zaapelowali do ludzi: „bogaćcie się” i sformułowali liberalne hasło „rozumnego egoizmu”. Sądzili, że należy pomnażać osobisty majątek, a przy tym tworzyć miejsca pracy dla uboższych. Organicznikami byli przemysłowcy, kupcy, bankierzy i właściciele majątków ziemskich, gospodarujący w warunkach kapitalistycznych.”
Nowy styl życia
Przestrzeń - cyfrowe możliwości kontaktów i zasobów pamięci, otwierają nowy wymiar politycznej aktywności. Sieciowe instytucje samorządności, powinny pomagać w integracji różnych wspólnot terytorialnych dla gospodarowania publicznymi wartościami w przestrzeniach.
Czas - cyfrowe możliwości kontaktów i zasobów pamięci, otwierają nowy wymiar gospodarowania czasem. Sieciowe instytucje samorządności, powinny pomagać w integracji różnych wspólnot terytorialnych dla gospodarowania czasem nadzwyczajnych momentów Kairos.
Ustrój - nowe instytucje samorządowego ustroju życia publicznego powinny pomagać jakości naszego coraz bardziej spontanicznego i multilokalnego życia.
Klaster hybrydowej samorządności
1)
Programem Rodzina 500+ Rzeczpospolita wprowadziła mechanizm finansowego zasilania samodzielności dla solidarności międzypokoleniowej.
2) Aby ten zasób kapitału pracy solidarnej rodzin, stał się równocześnie zasobem kapitału pracy organicznej wspólnot, wspierać go powinny nowe instytucje samorządowego ustroju życia publicznego.
3) Warunki działania tych instytucji będą określane przez rząd w programach polityki społecznej poprzez wyznaczanie mierników oceny efektywności ekonomicznej rozwoju społecznego oraz skali zaangażowania budżetowego dla jakości życia.
4) Kontrolę społeczną efektywności ekonomicznej realizacji konkretnych zamierzeń polityk społecznych zapewnić powinno powiązanie trzech kryteriów ocen: (i) budżetowania wspólnoty terytorialnej administrującej kluczowymi zasobami materialnymi, (ii) inwestowania rynku finansowego pożyczającego inicjatorom pieniądze na pokrycie bieżących zobowiązań, (iii) współfinansowania rodzin korzystających z usług społecznych.
5) Taka instytucja wsparcia wykorzystania nowoczesnych technologii do bezpośredniego osiągania dobrobytu dzięki pracy solidarnej w rodzinach, określona została roboczo terminem
klaster zasobowy hybrydowej samorządności.
6) Jest zatem klaster zasobowy hybrydowej samorządności instytucją systemu powszechnej edukacji, rozwiającej wiedzę dzięki pracy dobroczynnej wykonywanej w rodzinach, pracy określanej jako praca solidarna oraz dzięki pracy dobroczynnej rozwijanej w służebnych dla nich instytucjach społecznych, pracy określanej jako praca organiczna.
Racja polityk rozwoju wiedzy
- Społeczna kontrola efektywności ekonomicznej polityki rządu, potrzebna i możliwa dzięki instytucji klastra zasobowego, operującego mechanizmem trójpodmiotowej regulacji zaangażowania organizatorów i uczestników zadań publicznych, pozwala na projektowanie i realizowania strategii odpowiedzialnego rozwoju Polski.
- Proramów wsparcia dla suwerena solidarności, jako głównego zasobu dobroczynności i dobrobytu, którym zgodnie z polską kulturą i polską Konstytucją jest rodzina.
- Oznacza to, że uniwersalnym celem wszystkich polityk społecznych rządu, powinno być samokształcenia w rodzinie, jako paradygmatu systemu powszechnej edukacji.
XXI wieczne potrzeby
Przyjmując:
że praco - dawcą jest osoba odpowiadająca wobec swojego sumienia za jej jakość
a praco - dzielność jest cnotą powiązania trudu z godnością pracy,
przez pracę solidarną rozumiem pracę wykonywaną dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb własnych lub swoich bliskich,
przez pracę organiczną rozumiem działania instytucji kultury fizycznej i kultury pamięci, wzmacniające samokształceniem w rodzinie w wykorzystywaniu cyfrowych technologii pracą solidarną.
Łącznie tworząc kulturą daru warunki systemu społecznej gospodarki rynkowej,pozwalającego na wykorzystanie komunikacji w sieci dla realizacji pomocniczych polityk społecznych.
Rys. 1 Model pomocniczego organizowania pracy w kulturze daru (w kulturze solidarności).
Proponuję by potwierdzeniem użyteczności takiego ujęcia ustroju pracy, było przykładowe wprowadzenie do priorytetów polityk społecznych rządu nowych miar oceny efektywności wsparcia domowej edukacji pracy solidarnej, w zakresie sportu, jako promocji zdrowia oraz w zakresie turystyki, jako kultywowania dziedzictwa.
Dla sportowej promocji zdrowia, jako miarę oceny efektywności ekonomicznej pilotażowego programu polityki społecznej, proponuję przyjąć stopień uczestnictwa młodzieży w testach kontroli wydolności fizycznej.
Dla turystycznego kultywowania dziedzictwa, jako miarę oceny efektywności ekonomicznej pilotażowego programu polityki społecznej, proponuję przyjąć stopień uczestnictwa młodzieży w ustalaniu lokalnych budżetów obywatelskich.
Tym samym środki finansowe wprowadzane przez program Rodzina 500+, stawać się będą zasobem przedsiębiorczości prywatnej i społecznej, odpowiadającej ustrojowi pracy w społecznej gospodarce rynkowej.
