Rozwój przedsiębiorczości w sieci wiedzy wymaga nowych instrumentów regulowania efektywności ekonomicznej.
Bon dla rozwoju pracy solidarnej
Pisząc o
Bonach dla pracodzielności, jako o nowym instrumencie finansów publicznych, skupiłem się na rosnących potrzebach pracy solidarnej. Do tego użyteczny będzie Bon rozwoju, już wprowadzony przez rząd dla organizowania partnerstw publiczno-społecznych w finansowaniu usług ze Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji.
Zgodnie z intencjami przedstawianymi od kilku lat w Małopolskim Partnerstwie na Rzecz Kształcenia Ustawicznego, Bon rozwoju pomoże w dokonywaniu racjonalnych wyborów na rynku usług edukacji przez całe życie. W tym również pomoże w najlepszym dopasowaniu usług społecznych, do potrzeb konkretnych gospodarstw domowych, dla samokształcenia w rodzinie.
Ułatwiając subsydiarne finansowanie tych kluczowych kompetencji dla pracy solidarnej w domu, lub dla pracy dobroczynnej we wspólnotach. Podnosząc wiedzę i umiejętności medyczne, ekonomiczne i historyczne, dla samodzielnego korzystania z nowoczesnych narzędzi i technologii.
Multi wspólnotowość społeczeństwa sieci wiedzy
Ale samo realizowanie pracy nie przesądza jeszcze o poziomie zadowolenia z podjętego trudu. Dla określenia satysfakcji, uwzględniać musimy również ocenę właściwego zainwestowania czasu i innych zasobów. Odpowiedniość efektu do podjętego ryzyka, czyli efektywność ekonomiczną przedsiębiorczości.
Zarówno przedsiębiorczości podejmowanej na prywatną odpowiedzialność i rachunek, jak i przedsiębiorczości podejmowanej przez nasze wspólnoty. Właśnie wspólnoty, bo dzięki horyzontalnej sieci wiedzy, coraz częściej uczestniczymy w działaniach wielu wspólnot i to nawet fizycznie znacznie od siebie oddalonych.
Do efektywnego ekonomicznie wykorzystania czasu i zasobów materialnych, w programach wykorzystujących horyzontalne media dla dobrostanu społecznego, koniecznym będzie wprowadzenie nowego instrumentarium sieciowych polityk publicznych.
Krajowe programy sieciowych polityk publicznych
Należy oczekiwać, że powstające dzięki cyfrowej multi wspólnotowości horyzontalne współdziałania, będą wspomagane środkami publicznymi, jako programy sieciowych polityk publicznych (dalej: program). Praktyka coraz częściej wskazuje na takie potrzeby zdrowia czy edukacji, które z uwagi na zróżnicowanie stylu życia osób czy rodzin, powinny być udostępnione w całym kraju, ale z umożliwieniem elastycznego dopasowania do lokalnych specyfik. Czy politycznych preferencji samorządowego samostanowienia.
Tak stajemy wobec konieczności zapewnienia: (i) efektywności ekonomicznej, (ii) równości dostępu do usług publicznych, (iii) stosowania zasady subsydiarności, (iv) hierarchicznego powiązania administracji krajowej i terytorialnej oraz (v) społecznej kontroli nad wydatkami publicznymi. Dla równoczesnego respektowania tych warunków w sieciowych programach koniecznym jest zastosowanie nowych instrumentów finansowych.
Trzy wymiary regulacji ekonomicznej dzięki obligacjom społecznym
Podstawową właściwością obligacji społecznej, jako nowego instrumentu rynku finansowego, jest staranne opisanie podejmowanej polityki publicznej, zgodnie z wcześniejszym zapreliminowaniem tego wydatku przez budżet państwa.
Dzięki przejrzystości, obejmującej zarówno etap określania celów i zadań, etap realizacji preliminarzy, jak i etap rozliczania wydatków, możliwe będzie społeczne wartościowanie efektywności ekonomicznej całego programu. Następuje ono w formie wyceny obligacji społecznej zarówno w okresie jej emisji jak i późniejszego obrotu na rynku wtórnym. Możliwość społecznego wartościowania, to pierwszy z wymiarów regulacji ekonomicznej.
Drugi wymiar regulacji ekonomicznej polega na elastycznym dopasowaniu faktycznej wielkości środków do skali zainteresowania programem. W razie sukcesu programu, czyli ponad planowanej skali uczestnictwa w organizowanych wydarzeniach, wprowadzona do publicznego obrotu obligacja, pozwala na elastyczne ponawianie emisji.
Trzecim wymiarem regulacji ekonomicznej, jest związanie korzyści finansowych, zarówno osób pożyczających pieniądze jak i osób zarządzających ich wydatkowaniem, z ustaloną w warunkach emisji efektywnością realizacji programu sieciowego. Obecnie jest to najczęściej podkreślany walor regulacji ekonomicznej uzyskiwany dzięki obligacji społecznej. Walor istotny nie tylko, tak jak w naszym przypadku, w programach sieciowych polityk publicznych, ale i w prostszych logistycznie programach polityk publicznych, adresowanych do jednostkowego zadania publicznego.
Przedsiębiorczość społecznej gospodarki rynkowej
Wprowadzenie elementów ryzyka i do finansowania i do zarządzania programami sieciowych polityk publicznych, otwiera nowe przestrzenie dla przedsiębiorczości społecznej. Dla działań wspólnot pamięci i tożsamości, ocenianych politycznie po ich zakończeniu (aposteriorycznie), a nie jak dziś przed ich rozpoczęciem (apriorycznie).
Należy się spodziewać, że tego rodzaju kultura gospodarowania wspólnymi zasobami, wykorzystywać będzie dobra i usługi dostarczane dzięki przedsiębiorczości prywatnej.
