Polski kołtun Murzynkiem oburzony

Poseł Suski w prywatnej rozmowie użył słowa „Murzynek”.  - Zgroza! Rozstrzelać! – zawołał polski kołtun.

Polski kołtun nie widzi problemu w sugerowaniu nielubianemu politykowi takiej czy innej orietacji seksualnej. Polski kołtun zachwycony pluciem (bo przecież nie mową) "posła ćwoka”, chętnie gości go w swoich programach.  Współczesna Dulska o pomówieniach "posła z gumowym penisem" pisze: „naruszył hipokryzję, uderzając w zasady świętej Prawdy".  Polskie kołtuniątka domagają się usunięcia krzyża z przestrzeni publicznej i  rechoczą z dowcipów o "kaczce smoleńskiej".

Polski kołtun.

Obłudę, głupotę i zakłamanie polskiego kołtuna,  czyli współczesną odmianę dulszczyzny, kilka lat temu, w znakomitym felietonie opisał nieodżałowany ś.p. Maciej Rybiński.

Wg Rybińskiego „Dulscy się wyemancypowali, unowocześnili, przygładzili sobie i wyperfumowali kołtun europejską wodą życia „Soir de pisoir”. Wyszli na świat. Już się nie muszą ukrywać. Już się nie muszą bać kruchty ani wstydzić obmowy. Mogą być sobą. Kabotyństwo jest dziś wartością najwyżej notowaną w hierarchii, kołtun można obnosić z dumą, bo jest światowy, globalny i zagraniczny.”

Ale, jak napisał publicysta: „kołtun ufryzowany modnym frazesem postępowym nie przestaje być kołtunem. Półgłówkom od tego głowa puchnie monstrualnie, ale nie staje się wcale głową. Dureń wyzbyty nawyku i konsekwentnie pozbawiany odwagi do samodzielnego myślenia pozostaje zatopiony w zachwycie nad cudzym bełkotem jak owad w bursztynie."

Kołtun nie przestał być kołtunem, "Dulscy, którzy strząsnęli z siebie kurz i pajęczynę tradycji, nie przestali być przez to eksponentami dulszczyzny. Mają tylko kołtuńskie łby wetknięte do innego, nowego kąta. Śmierdzą inaczej, mniej swojsko, ale jednak śmierdzą. Bo cóż to za życie bez dyskretnego choćby smrodku konwenansu, zwanego dziś poprawnością polityczną, zwłaszcza jeśli i konwenans, i smrodek są światowe.”  

Tekst Macieja Rybińskiego  ukazał się cztery lata temu. Nie wiem, czy dziś Rzeczpospolita odważyłaby się na jego publikację, wszak autor użył w nim mowy nienawiści, pisząc  <ojej! auć! okropność!>  słowo:  „MURZYN”.

P.S. Właśnie przeczytałam,  że pewna pani satyryk publicznie zdjęła majtki i wyznała.  Polski kołtun zawył z zachwytu.