Implozja wirująca
Startup: "to w środku to też jest siła, skierowana do środka krzywizny..." - deda, "Masa w geometrii"
W tej idei przed początkiem masy elektromagnetyczne oddziaływania wirtualne kreacji i anihilacji tworzyły pozytony i elektrony oraz fotony, dopóki nie zdarzyło się to, co zdarzyło się w środku - implozja wirująca.
W ułożeniu stop-klatki A są cztery wirtualne nośniki ładunku elektrycznego, 2 pozytony i 2 elektrony, będące w spoczynku. Utrzymywane "sztywno" przez silę elektrostatyczną. Nie posiadają masy.
W ułożeniu stop-klatki B są ułożone cztery nośniki ładunku elektrycznego, 1 elektron rzeczywisty, będący w ruchu sprężysto-wirowym, oraz tworzące proton: 1 pozyton rzeczywisty, 1 pozyton wirtualny i 1 elektron wirtualny, będące w ruchu sprężysto-wirowym. Utrzymywane przez formy siły elektrodynamicznej w skali jądrowej (protonu) i atomowej (wodoru). Elektron rzeczywisty i proton posiadają masę.
W ułożeniu A jest atom wirtualny wodoru w idei modelu atomu Bohra. Ukazuje dlaczego elektron nie może spaść na proton. Niemożliwość w ułożeniu A utrzymana jest w ułożeniu B.
Dodałem w tytule notki eter, aby był również w ułożeniu eter. Linie pola eteru są jednoczesno-przestrzenne liniami pola elektrostatycznego, magnetycznego i grawitacyjnego. Ładunki elektryczne to są punkty eteru i antyeteru pola eteron.
Rysunek
- poza środkiem - linie pola związane z protonem zmieniają się, a linie pola elektronu nie zmieniają się:
- to w środku: to proton rzeczywisty wraz z antyneutronem wirtualnym rozdzielone masą (energią):
- złamanie symetrii wirtualno-rzeczywistej - rozszerza się przestrzeń sprzed Wielkiego Wybuchu:
Wirtualny antyproton powinien czynić rozpad swobodnego neutronu rzeczywistego?
*
Mikrofalowe promieniowanie tła
