Dziś na skoczni w Oberstdorfie dokonała się rzecz niebywała. Nie licząc oczywiście tego, że znów rozegrano konkurs, który nie powinien się odbyć. Ale takie rzeczy mają ostatnio w skokach miejsce na porządku dziennym i do tego kibice zdążyli się już przyzwyczaić.
Żeby nie przedłużać. Startujący po ponad rocznej (sic!) przerwie w zawodach międzynarodowych Fin wywalczył dzisiaj w konkursie Pucharu Świata drugie miejsce. Po raz czterdziesty trzeci w karierze. Wyśrubował tym samym rekord ilości zajętych w karierze miejsc na podium do 106!
Kiedy półtora roku temu Ahonen ogłaszał zakończenie sportowej kariery wydawało się, że on i jego 105 podiów na dziesiątki lat staną się rekordem nie do pobicia. Wydarzenia poprzedniego sezonu i szalone wyczyny Schlierenzauera, który w jednym sezonie rozprawił się z trzema innymi rekordami w tej dyscyplinie sportu (ilość zdobytych pucharowych punktów, ilość zwycięstw oraz ilość osiągniętych podiów – wszystkie te rekordy w odniesieniu do jednego sezonu) i jednocześnie stało się jasne, że zaczyna niebezpiecznie zbliżać się do przedmiotowego rekordu Mruka (pseudonim Aho wśród nieprzychylnej mu gawiedzi), sprowokowały, być może, mistrza do powrotu na skocznie i próby obrony swojej pozycji. Choć ja, i nie tylko, zdecydowanie optuję za innymi przyczynami tego come backu.
Efekt jest w każdym razie taki, że w dniu dzisiejszym Ahonen znowu podniósł przeciwnikom poprzeczkę.
Przyznam się, że spodziewałem się jego dobrych występów. Ale żeby tak wcześnie po tak długim powrocie i w tak prestiżowej imprezie? Jestem jakby w lekkim szoku. Ale pewnie niedługo mi przejdzie.
PS
Nasi w normie. Znaczy się dość wujowo.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
