Do finału Górnik-Legia z roku 1972-go bym może tego meczu nie porównał, ale po raz pierwszy od dłuższego czasu byłem zainteresowany finałem Pucharu Polski na tyle, że nawet nie szukałem po Internecie gdzie Gran Derbi oglądnąć.
Podobał mi się ten mecz dzisiaj i tyle. Legia mi na koniec przykrość zrobiła, ale jakoś to przeżyję. Było wiele ruchu, masę ofensywnych akcji, sporo sytuacji, piękne bramki, duże emocje. Można było nawet doszukać się jakiejś myśli trenerskiej. Byli wreszcie wspaniali kibice (muszę przyznać, że od kilku tygodni mam coraz więcej szacunku dla „kiboli” z Warszawy; do tych z Poznania już wcześniej). No i rzecz niebagatelna. Nie musiałem słuchać komentarza, bo mi, jakimś cudem, głos siadł w laptopie (zaraz po meczu laptop wyzdrowiał). Do tego całkiem przyzwoita, zdaje się, pogoda co znakomicie kontrastowało z tą u mnie, na Śląsku. I, co ważne i ostatnio rzadkie, sędzia nie wypaczył wyniku spotkania.
Życzyłbym sobie co roku tak udanych finałów. Z równie celnymi, ale (miejmy nadzieję) bardziej optymistycznymi i kierowanymi już do innych premierów, transparentami.
Tylko jeszcze żeby ta Legia nie wygrywała:). Choć akurat o to, to Lechici mogą mieć pretensje tylko do siebie…
Brawo Legia! (no i proszę – przeszło mi przez gardło:)) Brawo Lech!
Inne tematy w dziale Rozmaitości
