Mistrz jest jeden!

Przy całym szacunku dla Włochów. Nie dla psa kiełbasa.

Owszem, kontuzja Thiago Motty nie pozwoliła Włochom, być może, na honorowy wynik. Ale to na pewno nie ona zdecydowała o mistrzostwie Europy. Hiszpanie byli lepsi w każdym elemencie gry. I, mam nadzieję, było to widoczne dla wszystkich. Również dla tych, którzy przed meczem byli absolutnie przekonani o wygranej makaronów.

Dzisiaj największy był Xavi. Pokazał wszystkim w finale kto jest debeściak. Dotrzymał mu kroku Casillas. Sorry, Buffon, ale number one jest, niestety, jeden. I kolejny wspaniały moment. Wchodzi na 5 minut Mata, genialny jak dla mnie piłkarz nie łapiący się do składu mistrzów, i strzela gola. Mała, ale symboliczna rekompensata.

No i Del Bosque. Hiszpański Kazimierz Górski. Szacunek, Panie Trenerze. Prandelli idealnie rozczytał Niemców, Pan zrobił to samo z jego drużyną.

Dla Włochów oczywiście też brawa. Szczególnie za półfinał, ale także za całe mistrzostwa, włącznie z finałem. To dzięki nim te mistrzostwa były wyjątkowo ciekawe i barwne. A że z Hiszpanią nie mieli szans? Trzeba było słuchać Harema. Nie mielibyście złudzeń:).