Wczoraj na sali plenarnej w jednej sprawie wszyscy byli zgodni – chwalili premiera Viktora Orbana za decyzję o przyjeździe w trybie awaryjnym do Strasburga. Potem były tylko różnice.
Od dawna wiadomo, że prawa strona z pewnymi uwagami akceptuje politykę premiera Węgier. Od liberałów do lewicy krytyka jest bardzo zaawansowana. Orban wiedział o tym i przyjechał, aby spuścić trochę pary z europejskiego kotła. Nie wycofał się z niczego, ale zadeklarował to, co Unia Europejska lubi najbardziej – dialog, ochronę mniejszości oraz swoje zasługi w walce z komunizmem (nie przeszkadza mu jednak, że część jego byłych towarzyszy dziś go zwalcza). Mamy więc sytuację, gdy dusi demokrację na Węgrzech jedwabną chustą. Nie likwiduje bowiem żadnych instytucji, tylko niezależnym ogranicza pole działania i wprowadza do nich swoich ludzi.
W kuluarach padało pytanie, czy Orban jest się w stanie z czegoś wycofać po interwencji Komisji Europejskiej, wszak trwa postępowanie, które może się zakończyć w Trybunale Sprawiedliwości. Moja odpowiedź brzmi: tak, wycofa przysłowiową kozę i każe Europie cieszyć się, że mogło być gorzej.
