31 stycznia 1985 roku, w Monachium zmarł polski prozaik i publicysta śp. Józef Mackiewicz, autor wielu książek do których przez lata prl-u, w Kraju był bardzo utrudniony dostęp. Pierwszą jaką przeczytałem w połowie lat 80. ub. wieku była książka pt.: „Zwycięstwo Prowokacji” - wydana poza debitem w bardzo małym formacie (wzrok był jeszcze wtedy OK). Po przeczytaniu której sięgałem wciąż po nowe dzieła, jakie wyszły spod Jego pióra.
Czytałem wtedy także dzieła Jego brata Stanisława „Cata” Mackiewicza. Ale to co ukształtowało mnie na kolejne lata życia, to przede wszystkim proza (chociaż nie tylko, równie ciekawa jest Jego publicystyka) śp. Józefa Mackiewicza. Nie poznałem nigdy potem nikogo tak konsekwentnego w swoim antykomunistycznym przesłaniu i poglądach, który otworzył mi oczy na wiele spraw. Był dla mnie mistrzem i patriotą, zmarł w biedzie na obczyźnie – śniąc o wolnej Polsce, wielu chciałoby wtedy i dzisiaj o nim zapomnieć. Ale po prostu się nie da... Cześć Jego Pamięci! i R.I.P.
Powyżej portret Józefa Mackiewicza autorstwa Wojciecha Korkucia.
