Zalana czerwoną zarazą zapateryzmu Hiszpania upada i społecznie się żarzy. Winny temu wszystkiemu jest oczywiści rząd socjalistów, który za wszelką cenę próbował utrzymać się u władzy, nie bacząc na narastające problemy społeczne i gospodarcze kraju. Od 15 maja w Madrycie i innych wiekszych miastach trwają protesty młodych ludzi, którym nie podoba się olbrzymie bezrobacie, sięgające 20% oraz niesprawiedliwość społeczna. Nie wiem, bo niby skąd mam wiedzieć, skoro media o tej sprawie milczą, jakie jest nastawienie demonstrujacych studentów. Czy domagają się oni wolności obywatelskich i gospodarczych czy może jeszcze większej kontroli państwa nad ekonomią(choć nie sądzę, by byli aż tak głupi i chcieli pogłębić istniejący tam kryzys).Faktem jest, że w Hiszpanii źle się dzieje. Ale to nie koniec. Ta fala protestów ogarnie i całą Europę. Może jeszcze nie teraz, ale w przeciągu tego pokolenia to nastąpi.
W tym miejscu należy zadać sobie pytanie, co leży u podstaw takich problemów ekonomicznych Europy. Odpowiedź jest banalnie prosta- brak wolności. I to zarówno w sferze obywatelskiej jak i ekonomicznej. Wystarczy spojrzeć na Unię Europejską. Wspaniała idea wolnego handlu i swobodnego przepływu osób upadła. Dziś Unia jest tworem, który nie pomaga lecz komplikuje życie obywatelom państw członkowskich, czy może już obywatelom Unii. Ten czerwony potwór, kreowany na wzór i podobieństwo ZSRR kiedyś zdechnie, po prostu się rozpadnie, a będzie temu towarzyszył obrzydliwy odór gnilny. Unia w swojej dotychczasowej strukturze instytucjonalnej i funkcjonalnej, nie ma racji bytu w przyszłości. Niestety, albo i stety, upadek tego kolosa na glinianych nogach pozwoli na powrót do normalności. Jednak zanim to nastąpi, Europa będzie płonąć.
Co mam na myśli? Otóż młodzież, tak jak dziś w Hiszpanii, wyjdzie na ulice. System oparty na niesprawiedliwości, albo jak kto woli, na sprawiedliwości społecznej, upadnie. Upadnie gospodarka planowana i upadnie wreszcie Unia Europejska. Dopóki państwo nie ograniczy swoich działań do minimum i nie pozwoli obywatelom decydować o sobie, dopóty będziemy żyć w świecie anormalnym, w świecie zsocjalizowanym, w którym jakiś urzędnik wie lepiej co jest dla nas najlepsze. Ten chory system musi upaść i upadnie. Mam szczęście, że tego dożyję.
