Zadumałem się wczoraj słuchając pana posła Karola Karskiego w TVN24, gdy przeprowadzał krytykę poczynań Donalda Tuska. PiS popełnia wielki błąd zarzucając Tuskowi, że wywołuje tematy tabu z Niemcami. Jeśli uda mu się je rozwikłać - chwała Tuskowi za to. Zupełnie nie rozumiem arguementu, że rozpoczynając dyskusję na temat centrum wypędzonych Tusk daje Niemcom prawo do zmiany wcześniejszego stanowiska. Czy pan poseł Karski uważa, że rozpoczynając rozmowy na przykład o rurociągu północnym wyrażamy ukrytą nań zgodę. Czy wreszcie fakt, że PiS z Niemcami o tym rozmawiać nie chciał oznacza, że się temu skutecznie przeciwstawił?
Problem jednak polega na tym, że istnieje w stosunkach polsko-niemieckich coś, za co rząd PO można naprawdę skrytykować. Otóż pan premier Tusk zapowiadał przełom w stosunkach z Niemcami. Przełomu jednak nie było, dlatego, że PO ma w sprawie relacji z Niemcami prawie dokładnie takie samo stanowisko co PiS. Przełomu więc nie mogło być, ponieważ wiemy od dwóch lat, że Niemcy odrzucają nasze argumenty - nie dlatego, że my nie chcemy rozpoczynać rozmów, tylko dlatego, że są dla nich nie do przyjęcia. Niemiecki interes ekonomiczny nie pozwala im zaakceptować polskich argumentów przeciwko rurze, wpływowe środowiska "wypędzonych" uniemożliwiają niemieckiej prawicy zrozumienie naszych obaw dotyczących redefinicji historii.
Można więc krytykować premiera Tuska za to, że obiecał, że będzie inaczej, a jest tak samo, albo że uważa, że powtarzanie polskiego stanowiska tyle, że z szerszym uśmiechem, przyniesie od razu międzynarodowy sukces. Ale za to, że premier Tusk kontynuuje de facto politykę Jarosława Kaczyńskiego - zamiast ganić, PiS powinien Platformę wspierać. Skoro nie podobało się rządowi PiSu, że nie w polityce zagranicznej nie było jednomyślności, może w sprawach w których ta jednomyślność jest, lepiej by było umacniać pozycję rządu, zamiast budować sztuczne podziały i krytykować dla samej krytyki.
