Oczywiście, zapewne osoba tworząca omawiane słowo nie jest sympatykiem partii Prawo i Sprawiedliwość i z tego powodu utworzyła je świadomie nawiązując do nieeleganckiej nazwy pewnego niewieściego narządu.
Dotarłem do „Słownika staropolskiego” (ok. 1920) Michała Arcta, zawierającego 26 tysięcy wyrazów. Tamże są hasła „Dzielca, dzielczy - ten, co dzieli”, co oznacza osobę (cokolwiek lub kogokolwiek) dzielącą dosłownie lub w przenośni, w szczególności – jeśli działacz PiS jest dzielcą lub dzielczym (a od 2015 roku niewątpliwie nim jest) – to lapidarniej i frywolniej jest pisdzielcą lub pisdzieczym, i nie jest to wulgaryzm, lecz niefortunny układ wyrazów (patrz poniechuje, przygruchuje, udobruchuje, wymachuje, zwąchuje).
Gdyby uznano, że działacz PO jest dzielcą lub dzielczym, czyli tym, kto dzieli, to mielibyśmy (jednak cokolwiek mniej wyraziste i niejednoznacze) podzielca i podzielczy.
Oto deklinacja hasła pisdzielca (wg spółdzielca): ten dzielny pisdzielca, z tym dzielnym pisdzielcą, o tym dzielnym pisdzielcy, tego dzielnego pisdzielcę, o ty, dzielny pisdzielco!; ci dwaj dzielni pisdzielcy, (deprecjatywnie) te dwa dzielne pisdzielce, z tymi dzielnymi pisdzielcami, mówiono o tych dzielnych pisdzielcach, pokazywano tych dzielnych pisdzielców, (deprecjatywnie) pokazywano te dzielne pisdzielce, o wy, dzielni pisdzielcy!, (deprecjatywnie) o wy, dzielne pisdzielce!
Deklinacja hasła pisdzielczy (wg śledczy): ten udzielny pisdzielczy, z tym udzielnym pisdzielczym, o tym udzielnym pisdzielczym, tego udzielnego pisdzielczego, o ty, udzielny pisdzielczy!; ci dwaj udzielni pisdzielczy*, (deprecjatywnie) te dwa udzielne pisdzielcze, z tymi udzielnymi pisdzielczymi, mówiono o tych udzielnych pisdzielczych, pokazywano tych udzielnych pisdzielczych, (deprecjatywnie) pokazywano te udzielne pisdzielcze, o wy, udzielni pisdzielczy!, (deprecjatywnie) o wy, udzielne pisdzielcze!
* - wg odmiany motorniczy i woźniczy możliwa forma... pisdzielczowie
Pozostaje – dla porządku – skomentować (jednak?) wulgarnawe hasło pisdzielec, które przyjęło się na tyle, że trudno będzie je zastąpić dwoma wcześniej omówionymi, a opartymi na wspomnianym słowniku.
Zatem deklinacja hasła pisdzielec (wg rudzielec): ten polakodzielny** pisdzielec, z tym polakodzielnym pisdzielcem, o tym polakodzielnym pisdzielcu, tego polakodzielnego pisdzielca, o ty, polakodzielny pisdzielecu/pisdzielcze!; ci dwaj polakodzielni pisdzielcy, (deprecjatywnie) te dwa polakodzielne pisdzielce, z tymi polakodzielnymi pisdzielcami, mówiono o tych polakodzielnych pisdzielcach, pokazywano tych polakodzielnych pisdzielców, (deprecjatywnie) pokazywano te polakodzielne pisdzielce, o wy, polakodzielni pisdzielcy!, (deprecjatywnie) o wy, polakodzielne pisdzielce!
** - dzielący Polaków (patrz trójdzielny)
Nasz język jest na tyle trudny, że powtórzenie omówionych deklinacji nie będzie łatwe dla wielu naszych rodaków...
Dawny opilec i woźnica to obecnie opilca i woźniczy. Może uznać, że rzeczowniki pisdzielca, pisdzielczy oraz pisdzielec to synonimy?
Omówiony problem może być przestrogą dla nowo powstających skrótów nazw partii, organizacji i instytucji, aby zastanawiać się nad przyszłymi potencjalnymi prześmiewczymi połączeniami słownymi i aby takich skrótów po prostu unikać.
Podobnie telewizja państwowa pod przewodem J. Kurskiego, to na tyle medium partyjne (zwane drwiąco TVPiS), że i w tym przypadku nie oparto się pokusie połączenia nazwiska z wizją... Lekceważony naród potrafi się wszak odwdzięczyć wodzom, np. Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego (WRON) – WRONa skona.
Inne tematy w dziale Kultura
