Na ich podstawie podkomisja napisała:
"Główna część siły nośnej ważącego 76 ton Tu-154M pochodzi z siły nośnej lewego i prawego skrzydła, w tym ze slotów i klap. Przechylając się znacząco (90 stopni i więcej), samolot traci wysokość. Eksperymenty przeprowadzone w tunelu aerodynamicznym jak i zaawansowane symulacje z użyciem dynamiki płynów, przeprowadzone przez cztery niezależne instytucje (WAT, Akron University, IL, Metacomp) pokazują, że utrata końcówki lewego skrzydła zmniejszająca jego rozpiętość o około 6,5 m będzie skutkować utratą siły nośnej, właściwej dla badanego przypadku, o 4.8% - 8.7%, w zależności od kąta natarcia. Źródło: Rezultaty eksperymentu Instytutu Lotnictwa 6.XI.2017 r. i 27.III.2018 r. Eksperymenty w tunelu aerodynamicznym przeprowadzone w IL pokazały, że utrata siły nośnej między 4.8% a 8.7%, z uwagi na utratę końcówki lewego skrzydła, nie musi się zakończyć przechyleniem w lewą stronę. Prace te pokazują, że w zasadzie piloci nawet w przypadku kąta natarcia do 11.5 stopni mogą w pełni zrównoważyć moment przechyłu spowodowany taką utratą poprzez wprowadzenie prawego ślizgu bocznego o wartości około 7 stopni (mówiąc inaczej- tak zmieniając konfigurację samolotu, że lewe skrzydło zostanie wysunięte do przodu). Dalsze zrównoważenie jest możliwe poprzez przestawienie płaszczyzny prawej lotki. Lot w ślizgu jest elementem podstawowego treningu pilotażu i instynktowny dla każdego doświadczonego pilota, używany przy bocznym wietrze. Przy utracie 1/3 lewego skrzydła zmniejszony opór powietrza po tej stronie powoduje skręt samolotu w prawo do ślizgu lewym skrzydłem do przodu."
Badania zostały wykonane za pieniądze polskich podatników i nie ma żadnego powodu aby były niejawne.
Gdyby z wyciekniętego opracowania WAT usunięto błędy to z tej pary wykresów (prawy jest już poprawiony) można odczytać efekt 7 stopni ślizgu. Po lewej stronie zależnoość współczynnika momentu przechylającego od kąta natarcia alfa a po prawej od kąt odchylenia beta dla sytuacji urwanego fragmentu skrzydła .
Po lewej stronie zależność współczynnika momentu przechylającego od kąta natarcia alfa a po prawej od kąt odchylenia beta dla sytuacji urwanego fragmentu skrzydła. Dla 7 st. jest on nadal ujemny, co tylko pogłębia przechylenie.
Korzystając z obu wykresów można sporządzić rodzinę zależności Cl(alfa) dla różnych beta.
Oraz rodzinę zależności Cl(beta) dla różnych alfa.
Odpuściłem sobie usuwanie niejasności związanych z kątem zaklinowanym ponieważ, aczkolwiek istotny dla obliczeń, nie ma wpływu na ocenę jakościową - jak się urwie to musi się obracać.
Po pierwsze liczę na to, że WAtowcy poprawili błędy - w ogóle na pewno w wersji wyciekniętej są, a nie daję praktycznie żadnych szans abym w tym miejscu to ja się mylił; po drugie nie wierzę, żeby w IL moża było uzyskać wyniki drastycznie różne od znanych z WAT bo te tam gdzie są porównywalne do literatury, są z nią z grubsza zgodne.
