Był w nich żywioł ale wywioł.

Znaczy się - był w rządzących i z nich wywioł.

Jest to w jakiś sposób przerażające, że w kraju od niemal dwóch pokoleń demokratycznym całość koncepcji politycznej ugrupowań już doświadczonych w sprawowaniu władzy może zależeć od jednego aktu wyborczego. Niestety po 1 czerwca tak się stało a to każe spojrzeć na czas przed pierwszym czerwca, na to, jakie elementy programu rządzących w wyniku przegranych wyborów prezydenckich nie zostaną zrealizowane. I tu okazuje się, iż kluczową dla państwa i społeczeństwa reformą jest zmniejszenie odległości od zabudowań, w jakiej można stawiać wiatraki a innych nie widać.

Ale po kolei.

W Waszyngtonie Polski nie było z dwóch przeciwstawnych, ale wiadomych powodów - Tuska nie chciał Trump a Nawrockiego Żełeński i obaj mieli rację. Na tym należałoby skończyć bowiem tym razem geografia jest po naszej stronie, gdyż z Rosją graniczy Ukraina a nie Polska.

Gdyby ktoś przynajmniej przedstawił jakieś przybliżone oszacowanie związku bieżących cen energii z wiatrakami postawionymi pomiędzy 500 m a 10h oraz, że miejsca odległe o więcej niż 2 km są na wyczerpaniu, wtedy zawarcie obu regulacji w jednej ustawie miałoby sens.

Ale nie przedstawił więc bez pudła można uznać, że jedynym celem ustawy była kontynuacja nawalanki i jak rządzacy nie wymyślą jakich widowiskowych akcentów na ten temat to z kretesem przegrają. Jeżeli będziemy zmuszeni płacić wszyscy to  muszą być w wymyślaniu bardzo atrakcyjni bo pierwszą rundę zakończyli na deskach, gdyż prezydent połowę ustawy dotyczącą cen prądu już złożył jako swoją więc można ja ekspresowo uchwalić, natomiast drugą bez szkody dla energetyki  można uchwalić później a nawet uchwalać wiele razy w miarę pokrywania kraju farmami wiatrowymi.