Powiedzmy sobie w oczy: serial "Korona królów" to paw. Inscenizacje Klaty i Frljicia to jeszcze większy paw, bo sztukę sprowadzają do kabotyńskiego epatowania skandalem, a spektakl teatralny opierają na filozofii gówniarskiego wygłupu. Kompletnym pawiem są filmy Smarzowskiego czy Vegi ("Wołyń" broni się wyłącznie faktem, że nie ma konkurencji, tak samo jak "Katyń" Wajdy, a jeszcze wcześniej "Zabić księdza"pani Holland). Pawiem są najnowsze komedie Machulskiego. Pawiem była przeróbka na musical noblowskich "Chłopów" Reymonta. Pawiem jest "Miasto skarbów", tak samo jak inne idotyczne wypełniacze antenowego czasu, których imię legion, od "Słoików", "Szkoły" i "Świata według Kiepskich" aż po ciągnięte za uszy "Na dobre i na złe", czy "Klan".
Polska sztuka widowiskowa stoi tanim naciągaczem, prymitywem i tandetą. Od dawna. Trzeba będzie wiele czasu, by cokolwiek naprawić.
I nie ma sensu bronić pawia rozważaniem, czy jest słuszny, czy niesłuszny. Chyba, że ktoś chce "sprzedawać dyskusję". Albo ośmieszyć stronę, której rzekomo broni.
A, jeśli ktoś jeszcze pamięta: ewidentnym pawiem była piosenka "Wystarczą cztery Ziobra, a Polska będzie dobra", wyprodukowana w chwili słabości przez p. Andrzeja Rosiewicza. Ale to nie znaczy, że Telewizja Trwam dlatego, że piosenkę tę w chwili słabości skierowała do emisji, przestała być najbardziej obiektywną telewizją informacyjną w Polsce.
#kwestia (braku) smaku, łatwy pieniądz, królestwo kabotynów
PS. Nie biorę żadnej odpowiedzialności za tytuł albo tagi, jakie temu tekstowi nada (w ewentualnym napadzie dobrego humoru) administracja portalu Salon 24. Ani za to, do jakiego działu trafi.
