Przyszło mi kiedyś przeżyć coś ciekawego i co spowodowało ożywienie czegoś co w moim mniemaniu, dawno umarło.Było fajnie ale minęło bezpowrotnie.
Zostało wspomnienie.
Wspomnienie jak wspomina się osoby które odeszły do wieczności.
Życie płynie dalej ale demony przeszłości ożywają. Nie pozwalają przejść do porządku dziennego. Było minęło. Atakują w najmniej oczekiwanej chwili. Dlaczego? - pytam.
Ja i ktoś.Sprawy zamknięte, emocje niedomknięte.
Były czasy w których się pojedynkowano. Minęły bezpowrotnie. Niejedna kula przebiła życie w obronie honoru.
Dzisiaj czym jest honor? Czy jeszcze ktoś wie?
Czy obecnie istnieje kodeks honorowy?
Polski Kodeks Honorowy. Został opublikowany w 1919 roku. Zawiera on zasady postępowania honorowego.
Obraza.
Przedmiotem każdej sprawy honorowej jest obraza i jej honorowe zadośćuczynienie.
Pojęciem obrazy określamy każdą czynność, gestykulację, słowne, obrazowe lub pisemne wywnętrzenie się, mogące obrazić honor lub miłość własną drugiej osoby, bez względu na zamiar obrażającego.
Pojęcie obrazy jest zatem ściśle podmiotowym pojęciem. I dlatego należy uważać za
obrazę każde nawet najdrobniejsze zadraśnięcie miłości własnej obrażonego, słowem to wszystko, co on jako zniewagę uważa, nawet wówczas, gdy osoba druga, będąca na miejscu obrażonego, nie czuła się obrażoną. Na wszelki sposób winien jednak obrażony w takich wypadkach dokładnie i wyczerpująco uzasadnić, dlaczego się czuje obrażonym.
Do wyrządzenia obrazy nie potrzeba zamiaru obrażenia. Sam fakt rozstrzyga. Jednakowoż zupełnie inaczej odpowiada obrażający przypadkowo, bez zamiaru, a inaczej obrażający z premedytacją.
To są fragmenty z Polskiego Kodeksu Honorowego Władysława Boziewicza z 1919 roku.
W czasie gdy pojedynki w obronie honoru odeszły do lamusa, dla większości honor też się stał czymś lamusa godny.
Przykład idzie z góry. W sejmie, rządzie i między zwykłymi ludźmi nie mającymi nic wspólnego z polityką.
Ludzie przestali z sobą normalnie rozmawiać. Warczą na siebie. Używają niewybrednego słownictwa.Okładają się słowem.
Cieszą się jak dzieci z ulubionej zabawki, gdy komuś mocniej dopieką. Na zewnątrz siniaków nie będzie, co z tego że krwawi dusza.Kto by się nią przejmował.
Kultura? Jakim samochodem jeździ?
Kultura, jest to coś takiego co się nabywa w wyniku ciągłej pracy nad sobą przez całe życie. Jest ona pewną trwałą właściwością, określa zachowanie człowieka niezależnie od czasu, miejsca i okoliczności.
Jest też coś takiego jak kultura osobista.Na pojęcie kultury osobistej składa się wiele elementów. Jednym z nich jest ogłada towarzyska, czyli umiejętność prowadzenia rozmowy, pozdrawiania, zachowania się przy stole.Także wygląd zewnętrzny jest ważnym elementem kultury osobistej. Nie można jednak w dążeniu do bycia człowiekiem kulturalnym poprzestać jedynie na wyglądzie i ogładzie towarzyskiej.
Najważniejszym wyróżnikiem osoby kulturalnej jest jej stosunek do drugiego człowieka. Życzliwość wobec innych, poszanowanie godności zarówno własnej, jak i osób ze swojego otoczenia, odpowiedzialne podejście do pracy czy dążenie do stworzenia dobrej atmosfery w domu i wśród znajomych, to także cechy człowieka kulturalnego.
Czy to możliwe?
Inne tematy w dziale Rozmaitości
