Gdzie można postawić pomnik katyński?

„Opasaliśmy świat pomnikami katyńskimi,

by pamięć i sens ich ofiary nie były zapomniane”.

(ks. Władysław Kardynał Rubin, więzień łagrów,

duszpasterz polskich uchodźców)

 

 

Jednym z największychkłamstw, któ­re od lat 1944–1945 obowiązywały w Polsce aż do końca 1989 roku, było kłamstwo katyńskie, dotyczące polskich oficerów, policjantów i urzędników państwowych wziętych we wrze­śniu 1939 r. do niewoli przez Armię Czerwoną, w czasie niewypowiedzianej wojny. To kłamstwo historycy nazywają kłamstwem założycielskim PRL.Implikacją półwiecza kłamstwa katyńskiego jest spustoszenie w umysłach sporej części polskiego społeczeństwa.

 

Tylko tym spustoszeniem umysłowym można wytłumaczyć pojawienie się pod notką:

http://marita.salon24.pl/588128,zydzi-my-nie-chcemy-waszego-pomnika-sprawiedliwych

 komentarza sygnowanego nickiem „POLSKIEDROGI”, o następującej treści:

Przecież już nabudowaliście pomników. Cały teren getta warszawskiego w pomnikach ofiar Katynia, zesłańców syberyjskich, itd. Teren obsikany jak trzeba, już się tak napinać nie musicie. Nikt się nie dowie nawet jakby bardzo chciał, kto tam kiedyś mieszkał.

 

Zawarta w tym komentarzu ksenofobia jest spotęgowana przez zastosowaną figurę retoryczną („Teren obsikany jak trzeba”). Autor uważa za coś niestosownego postawienie pomnika ofiarom Katynia w stolicy Polski, na terenie żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej ustanowionej podczas wojny przez okupanta niemieckiego. Otóż autor wyraźnie nie zdaje sobie sprawy, ilu mieszkańców Warszawy narodowości żydowskiej padło ofiarą komunistycznej zbrodni ludobójstwa, określanej jako zbrodnia katyńska.

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. do niewoli radzieckiej dostało się 250 tys. obywateli polskich: żołnierzy Wojska Polskiego i Korpusu Ochrony Pogranicza, funkcjonariuszy policji, straży więziennej i innych służb. Na przełomie 1939 i 1940 r. NKWD aresztowało tysiące obywateli polskich pod zarzutem „działalności kontrrewolucyjnej". W dniu 5 marca 1940 r. władze najwyższe ZSRR wydały decyzję o rozstrzelaniu blisko 15 tys. jeńców z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku oraz 11 tys. więźniów przetrzymywanych w więzieniach tzw. Zachodniej Białorusi i Zachodniej Ukrainy. Ostatecznie w kwietniu i maju 1940 r. zamordowano 21 857 polskich obywateliw lesie katyńskim, w Charkowie, Twerze i w innych, dotąd nie ustalonych miejscach. W samym le­sie katyńskim znaleziono szczątki ok. 4,4 tys. oficerów polskich z obozu w Kozielsku.

II RP była państwem wielonarodowym i wielowyznaniowym. Dlatego w zbiorowych grobach maso­wych w Katyniu, Twerze, Charkowie i w in­nych miejscowościach Rosji, Ukrainy, Biało­rusi zostali pogrzebani polscy obywatele wszystkich narodowości mieszkający na terytorium RP – polskiej, białoruskiej, gruzińskiej niemieckiej, ukraińskiej, rosyjskiej, żydowskiej. Dla członków Biura Politycznego KC KP(b) pochodzenie naro­dowościowe więźnia, jeńca nie miało żadne­go znaczenia. Oficerów WP narodowości białoruskiej, gruzińskiej, niemieckiej, ukraińskiej, rosyjskiej, żydowskiej rozstrzeli­wano za polski mundur oficerski, za lojal­ność wobec Polski. W notatcenr 794/B z 5 marca 1940 roku do CK WKP(b), którą do towarzysza Stalina skierował Beria, ludowy komisarz spraw wewnętrznych ZSRR znajduje się przede wszystkim motywacja polityczna mordu:

„Wszyscy oni [jeńcy] są zawziętymi wrogami władzy radzieckiej, pełnymi nienawiści do ustroju radzieckiego. Jeńcy wojenni, oficerowie i policjanci przebywający w obozach próbowali kontynuować działalność kontrrewolucyjną, prowadzą agitację antyradziecką. Każdy z nich oczekuje oswobodzenia, by uzyskać możliwość aktywnego włączenia się w walkę przeciwko władzy radzieckiej. Organy NKWD w zachodnich obwodach Ukrainy i Białorusi wykryły szereg kontrrewolucyjnych organizacji powstańczych. We wszystkich tych organizacjach kontrrewolucyjnych aktywną rolę kierowniczą odgrywali byli oficerowie byłej armii, byli policjanci i żandarmi […] Biorąc pod uwagę, że wszyscy oni są zatwardziałymi, nie rokującymi poprawy wrogami władzy radzieckiej, NKWD ZSRR uważa za niezbędne:[…] rozpatrzyć w trybie specjalnym, z zastosowaniem wobec nich najwyższego wymiaru kary — rozstrzelanie”.

  

Żydowski historyk prof. Marian Fuks ocenia, iż spo­śród co najmniej 15 tys. oficerów polskich zamordowanych przez NKWD Żydzi stano­wili 6 - 7%.

W Księdze Cmentarnej Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, opublikowanej w 2000 roku przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, znajduje się Listajeńców obozu w Kozielsku zamordowanych w Lesie Katyńskim w kwietniu i maju 1940 roku,spoczywających na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu. Lista zawiera krótkie biogramy oficerów oraz ich fotografie (jeżeli były dostępne).

Ocenia się, żew lesie katyńskim NKWD zamordowało ponad 260 oficerów Żydów z obozu w Kozielsku. Podanie dokładnej nie jest możliwe,gdyż listy imienne zamordo­wanych oficerów, podchorążych, policjantów, urzędników państwowych okazały się materiałem niewystarczającym. Wielu Żydów, głównie spośród inteligencji, w więk­szości oficerów rezerwy, prawnicy, lekarze, weterynarze, nauczyciele polskich szkół, ci, których powołano pod broń w 1939 r., nosiło polskie imiona i nazwiska, pochodzili z ro­dzin zasymilowanych. Brzmienie imion i na­zwisk nie mogło dać pełnego obrazu przy sporządzaniu listy zamordowanych.

Oto kilka wybranych biogramów oficerów WP narodowości żydowskiej:

 

Mjr Baruch STEINBERG s. Szmaji i Hendli z Wechslerów, ur. 17 XII 1897 w Przemyślanach. Członek POW. Student orientalistyki i historii na USB. Od 1928 szef Duszpasterstwa Wyznania Mojżeszowego DOK III i DOK I. Mjr od 1 I 1934. Od 1936 naczelny rabin WP.

CAW, AP 24493, Odrz. 12 IV 1936; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940.

 

Ppor. rez. Leopold BERLINERBLAU s. Izaaka i Małki z Hirszencwejgów, ur. 27 XII 1901 w Warszawie, zamieszkały w Wilnie. Uczestnik wojny 1918–1920. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego USB (1929) i SPRSan. w Warszawie (1930). Ppor. ze starsz. 1 I 1933, przydzielony do 3 szp. okr. Odznaczony Medalem 1918–1921, bdd.

CAW, AP 1753; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940.

 

Ppor. Abram Antoni BOMBEL s. Mojżesza (Mieczysława) i Róży, ur. 21 VI 1892 w Skierniewicach. Dr nauk med., absolwent Wydziału Lekarskiego UW. Uczestnik wojny 1918–1921 w 36 pp LA, w Dep. San. MSWojsk., pociągu san. im. Heleny Paderewskiej i Radzie San. w Szpitalu Ujazdowskim. Ppor. mianowany w 1927, przydzielony do 1 baonu san. żonaty, mieszkał w Warszawie.

CAW, AP 9899; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940.

 

Ppor. rez. Hieronim BRANDWAJN s. Zygmunta (Zukina) i Fejgi (Felicji) z Frajmanów, ur. 9 X 1896 w Warszawie. Absolwent Wydziału Lekarskiego UW (1922). Lekarz ginekolog. Służył w baonie telegraf., 31 pp i 16 DP. Od 1921 w rez. W latach 20. lekarz Szpitala Żydowskiego w Warszawie. Działacz żydowskiego ruchu młodzieżowego. W 1939 w kadrze zapas. 3 szp. okr. żonaty z Mira˛ z Flederbaumów, miał córki Janine i Aleksandrę.

CAW, AP 5182; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940.

 

Ppor. rez. Antoni Jakub EIGER s. Bronisława i Ernestyny z Landauów, ur. 14 II 1898 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej (1921). Uczestnik wojny 1918–1921 w składzie 1 komp. telegraf. W 1926 pracownik Centr. Zakł. Wojsk. Łącz. Współpracownik prof. Janusza Groszkowskiego. żonaty z Alicją z Przeworskich, miał córkę Marię˛.

CAW, AP 366; Arch. PW, 1311; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2493.

 

Kpt. w st. sp. Abram vel Adolf ENGEL s. Izaaka i Estery z Perkałów, ur. 22 IV 1886 w Złoczewie, pow. sieradzki. Absolwent WAM w Petersburgu (1914). żołnierz I wojny światowej. W 1920 lekarz w szpitalach polowych. W stopniu kpt. zweryfikowany ze starsz. 1 VI 1919 i przydzielony do 4 szp. okr. żonaty, miał syna Tadeusza.

CAW, AP 485; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 337.

 

Ppor. rez. Nikodem ENGEL s. Abrama i Perli z Zandsznajderów, ur. 1 V 1908 w Warszawie. Absolwent Instytutu Chemii w Montpellier i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1933). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936 i przydzielony do 32 dal. Inżynier chemik, zamieszkały w Warszawie, bdd.

CAW, AP 35; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2529.

 

Por. rez. Wilhelm ENGELKREIS s. Uriasza i Elki ze Stancelów, ur. 8 III 1895 we Lwowie. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 ochotnik 240 pp, walczył pod Zadwórzem i Wyżnianami. Lekarz oddziału dermatologicznego szpitala we Lwowie. Miał żonę Paulę i córke˛ Elę.

CAW, AP 555; MiD WIH, L.W. 017/3 z 1940; AM 1522.

 

Kpt. rez. Maurycy EPSTEIN s. Franciszka i Salomei z Rubinsteinów, ur. 9 IV 1883 w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1909). Członek Związku Strzeleckiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920. Ordynator oddziału chirurgiczno-ortopedycznego szpitala w Krakowie, asystent kliniki ortopedycznej w Berlinie. żonaty z Andą z Rubinsteinów, miał córkę Janinę.

CAW, AP 64; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 516.

 

Kpt. rez. Leon FAMILIER s. Abrama i Liby z Ginsbergów, ur. 4 II 1888 w Łodzi. Absolwent uniwersytetu w Berlinie (1913). W 1920 ordynator szpitali wojskowych w Łodzi i Łowiczu, potem lekarz w 65 i 10 pp oraz 4 pac. Specjalista chorób wewnętrznych i dziecięcych. Mieszkał w Łodzi. żonaty z Janiną z Turowskich, miał synów: Włodzimierza, Adama i Leona.

CAW, AP 1735; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940; AM 1323

 

Ppor. rez. Nikodem Stefan FEINBERG s. Izaaka i Liby z Kempnerów, ur. 24 IV 1899 w Mławie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1922) i SPRPiech. w Śremie (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 IX 1929 i przydzielony do 82 pp. mgr praw, adwokat, zamieszkały w Warszawie. żonaty, bdd.

CAW, AP 2143; Arch UW, RP 2383; MiD WIH, L.W. 032/4 z 14 IV 1940; AM 2842.

 

Ppor. rez. Izaak FRENKIEL s. Samuela, ur. 23 VI 1904 w Łodzi. Członek POW, gdzie był łącznikiem i kurierem. W XI 1918 brał udział w rozbrajaniu Niemców. Ukończył studia lekarskie i SPRSan. (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1934 i przydzielony do 4 szp. okr. Pracował i mieszkał w Łodzi. Odznaczony odznaką CWSan., bdd.

CAW, AP 2904; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940; AM 3941.

 

Ppor. rez. Jakub FRIDZON s. Arona i Racheli z Berezowskich-Zeleźniaków, ur. 11 II 1904 w Berezowie, pow. piński. Absolwent Instytutu Politechnicznego w Paryżu (1931) i SPRArt. we Włodzimierzu Woł. (1929). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933 i przydzielony do 30 pal. Inżynier budowlany, zamieszkały w Warszawie. żonaty, bdd.

CAW, AP 187; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2467

 

Por. w st. sp. Leon FUKS s. Mojżesza, ur. 5 III 1896 w Maciejowie, pow. kowelski. Absolwent gimnazjum w Łodzi i Uniwersytetu Warszawskiego. W 1920 ochotnik WP. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925, por. 1 I 1935, przydzielony do kadry zapasowej 9 szp. okr. Lekarz internista, zamieszkały w Łodzi, bdd.

CAW, AP 3808, 3804; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940. Na L.W. Lejb Fuks.

 

Ppor. rez. Leon GLIKMAN s. Pinkusa i Frajdy z Goldwasserów, ur. 11 III 1910  w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1934) i SPRSan. (1935). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 1 szp. okr. Lekarz. żonaty, bdd.

CAW, AP 3223; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 394.

 

Ppor. rez. Antoni GOLDE s. Mieczysława i Cecylii z Rosenbaumów, ur. 2 XII 1899 w Warszawie. Członek POW. W 1920 żołnierz 1 pac Leg., walczył pod Rokitną, Sarnami i Łuckiem. Absolwent Politechniki Warszawskiej. Inżynier, zatrudniony w Spółce Akc. Chem. Fabryki dr. Rattnera. Odznaczony KN, MN, Krzyżem POW, bdd.

CAW, AP 2846; MiD WIH, L.W. 017/1 z 1940; AM 112. Na L.W. A. Golda.

 

Por. rez. Leon GOLDMAN s. Pawła i Salomei ze Steinhardtów, ur. 4 IV 1894 w Częstochowie. W 1920 żołnierz 27 pp, w którym brał udział w ofensywie na Kijów oraz w walkach odwrotowych nad Styrem i Bugiem. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, lekarz. Ordynator oddz. Ginekologicznego w Szpitalu Miejskim NMP w Częstochowie. żonaty, miał córkę.

Arch. UW, RP 629; MiD WIH, L.W. 029/3 z 13 IV 1940 oraz Kartoteka osobowa, litery D–K; AM 1680.

 

Ppor. rez. Salomon GOLDSTEIN s. Beniamina i Rozalii z Vogelhutów, ur. 17 I 1898 w Krakowie. żołnierz I wojny światowej. Ochotnik WP. W 1920 w 3 dywizji Leg. na froncie litewskim. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1927). Lekarz w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie. żonaty, bdd.

CAW, AP 881; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 2280.

 

Por. rez. Izaak GOLDWICHT s. Oszera i Inny z Lipszyców, ur. 9 IX 1893 w Warszawie. Student medycyny w Paryżu, Bonn, Strasburgu; absolwent uniwersytetu w Dorpacie (1915). Podczas I wojny światowej m.in. st. Lekarz szpitali polowych i lazaretów. W 1920 lekarz baonu 30 pp. Specjalizował się w chirurgii, bdd.

CAW, AP 6123; MiD WIH, L.W. 014 z 4 IV 1940; AM 288.

 

Ppor. rez. Hirsch GOTFRID s. Icka i Szajndli z Abramowiczów, ur. 4 XII 1908 w Warszawie. Absolwent wyższej szkoły handlowej i SPRPiech. w Nisku (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1935, przydzielony do 44 pp. Handlowiec, zamieszkały w Warszawie.

CAW, AP 5612; MiD WIH, L.W. 052/1 z 27 IV 1940.

 

Ppor. rez. Moritz GRÜNHAUT s. Adolfa i Betli z Grossów, ur. 12 II 1895 w Bogdanówce, woj. tarnopolskie. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza (1921), mgr farmacji. Uczestnik wojny 1920. Współwłaściciel i kierownik apteki w Bursztynie, pow. rohatyński. żonaty z Różą z Kreuzenhauerów, miał synów Adolfa i Bernarda.

CAW, AP 146; MiD WIH, L.W. 059/1 z V 1940. Na L.W. Maurycy Grinhaut.

 

Ppor. posp. rusz. Izaak GUTMAN s. Samuela i Chany z Lederów, ur. 14 VII 1900 w Łodzi. Ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej z wynikiem b. dobrym. Przeszkolenie wojskowe odbył w SPRPiech. w Śremie (1928). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1933. Mieszkał w Łodzi. Był żonaty, miał córkę, bdd.

CAW, AP 5303, 7222; Arch, PW. 5271; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2542.

 

Ppor. rez. Chaim Boruch INWENTARZ s. Judy i Frajdy z Rozonowiczów, ur. 14 XII 1896 w Serocku. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1935). Uczestnik wojny 1920, służył w 12 p. uł., potem w szpitalu polowym. Ppor. od 1 VIII 1921. Lekarz internista, zamieszkały w Warszawie, bdd.

CAW, AP 89; Arch. UW, RP 8754; MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940; AM 1172.

 

Ppor. rez. Bronisław IRLICHT s. Aleksandra i Jadwigi z Goldmanów, ur. 18 IV 1898 w Warszawie. Członek POW. W 1920 ochotnik WP, służył w 7 pap i 1 pac. Ppor. od 1 XII 1920. Absolwent Politechniki Warszawskiej i SPArt. w Poznaniu. Inżynier chemik, zamieszkały w Warszawie. Żonaty z Janina˛ z Nowererów, miał córkę Irenę.

CAW, AP 72; Arch. PW, 1492; MiD WIH, L.W. 052/2 z 27 IV 1940; AM 3879.

 

Ppor. rez. Pinkus KAMIENIECKI s. Dawida i Chai z Liskierów, ur. 16 III 1906 w Łodzi. Lekarz, studia medyczne ukończył w Genewie, dyplom nostryfikował w 1937 na uniwersytecie w Wilnie. Absolwent SPRSan. (1932). Por. mianowany w 1936, przydzielony do 31 pp, bdd.

CAW, AP 12746; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940.

 

Mjr rez. Miron KANTOR s. Mojżesza i Matyldy z Dembów, ur. 10 III 1882 w Kownie. Absolwent uniwersytetu w Charkowie (1907). Uczestnik I wojny światowej. W 1920 ordynator oddziałów chirurgicznych w szpitalach polowych i wojskowych. Lekarz chirurg, zamieszkały w Łodzi. żonaty z Florą z Amselów, miał syna Stefana.

CAW, AP 12807; MiD WIH, L.W. 022/3 z 9 IV 1940; AM 1530.

 

Ppor. rez. Boruch Jankiel KAPŁAN s. Józefa i Cyrli, ur. 24 VII 1908 w Zwiahlu w Rosji. Absolwent Politechniki Warszawskiej i SPRArt. We Włodzimierzu Woł. (1932). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1936, przydzielony do 13 pal. Inżynier elektryk, zamieszkały w Równem.

 

Por. rez. Stanisław MANTEL s. Eliasza i Karoli z Fechtdegenów, ur. 15 VI 1899 w Przemyślu. Uczestnik I wojny światowej. W WP od 1918, w 1 pap Leg. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919. ćwiczenia odbywał w 29 pap i w Szkole Zbrojmistrzów. Absolwent Wydziału Chemii na Politechnice Lwowskiej (1929), inżynier. Odznaczony VM 5 kl., bdd.

CAW, AP 3259; MiD WIH, L.W. 029/5 z IV 1940; AM 2992. Na L.W. syn Emiliana.

 

 Ppor. rez. Izrael Chaim RUBINSZTEJN s. Mojżesza i Sary-Gitli z Bejnbrecherów, ur. 12 VI 1909 w Rajgrodzie. Absolwent Wydziału Lekarskiego USB (1934) i SPRSan. w Warszawie (1935). Przydzielony do 9 szp. okr., potem do 3 szp. okr. Ppor. mianowany od 1 I 1937. Pracował i mieszkał w Grajewie.

CAW, AP 2152; MiD WIH, L.W. 029/4 z 13 IV 1940.

 

Ppor. rez. Szymon SCHIMEL s. Ozjasza i Gitli ze Szwarców, ur. 25 III 1891. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza. W 1917 wcielony do armii austr.-węg. Od 1919 lekarz baonu w 4 pp Leg. Ppor. Od 1 VI 1919. Od 1922 w rez. z przydziałem do 6 szp. okr. Kierownik Powiatowego Ośrodka Zdrowia w Kozowej, pow. brzeziański. żonaty z Antoniną z Rajchsztainów, miał syna Janusza.

CAW, AP 2625, Odrz. 25 X 1937; MiD WIH, L.W. 035/4 z 16 IV 1940; AM 590.

 

Kpt. rez. Józef Mozes SCHULLMAN s. Izraela i Minii z Friedbergów, ur. 3 II 1893 w Czerniowie, pow. rohatyn´ski. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza, lekarz. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 służył w pociągu panc. „Iwaszkiewicz”. W 1921 przeniesiony do rez. jako kpt. ze starsz. 1 VI 1919, z przydziałem do 2 szp. okr., bdd.

CAW, AP 11008; MiD WIH, L.W. 017/3 z IV 1940; AM 987.

 

Ppor. rez. Juliusz SLIOZBERG s. Ilji i Chai z Bergerów, ur. 6 XI 1907 w Warszawie. Absolwent uniwersytetu w Genewie (1932). Dr med., internista. Ukończył kurs w BPRSan. w Warszawie (1933). Należał do kadry 3 szp. okr. Ppor. mianowany od 1 I 1935. żonaty z Raisą z Mozesów.

CAW, AP 1776; MiD WIH, L.W. 029/4 z IV 1940; AM 3091.

 

Por. rez. Leon STEIN s. Bernarda i Janiny z Friszerów, ur. 22 VI 1895 w Krakowie. Student prawa na UJ. Uczestnik I wojny światowej. W 1920 dca kompanii. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919. Należał do 31 pp, następnie do kadry OK IV. Zmob. do 44 kompanii ckm plot. żonaty, miał córkę Halinę.

CAW, AP 993, 23470; MiD WIH, L.W. 036/1 z 16 IV 1940; AM 3824.

 

Ppor. rez. Zelman OSNOS s. Lejba i Racheli z Chazanów, ur. 4 IV 1896 w Warszawie. Lekarz, absolwent UW. Uczestnik wojny 1920, służył w 1 p. lot., następnie w kompanii san. nr 3. Ppor. mianowany 1 VII 1925, przydzielony do 9 szp. okr. Specjalizował się w ginekologii i chorobach wewnętrznych, mieszkał w Warszawie, bdd.

CAW, AP 8044; MiD WIH, L.W. 052/3 z 27 IV 1940; AM 2720.

 

Ppor. rez. Ludwik ROZENBAUM s. Icka i Michli z Truków, ur. 25 V 1900 w Warszawie. Studiował medycynę (3 lata) na UW. Ukończył SPRSan. w Warszawie (1927). Ppor. mianowany od 1 I 1935, przydzielony do kadry 1 szp. okr. Prowadził własne przedsiębiorstwo w Warszawie, bdd.

CAW, AP 70; MiD WIH, L.W. 052/3 z 27 IV 1940; AM 2716.

 

Por. rez. Józef Jeguda SZEPS s. Mendla i Róz˙y, ur. 15 VII 1898 w Zgierzu. Absolwent Wydziału Lekarskiego UJK (1923). Lekarz Ubezpieczalni Społecznej w Łodzi. Od 1918 służył w 36 i 28 pp, 2 DP Leg. i w szp. wojsk. w Mińsku. Por. mianowany od 2 I 1932, przydzielony do kadry 4 szp. okr. żonaty, miał syna Jerzego.

CAW, AP 8572, 24678; MiD WIH, L.W. 035/2 z IV 1940; AM 3630

 

Ppor. rez. Szymon SZMERNER s. Szai i Mirli z Hechtkopfów, ur. 17 I 1902 w Warszawie. W 1920 służył w 1 baonie san. Ukończył Wydział Lekarski UW (1926) i SPRSan. (1927). Pracował w warszawskim lecznictwie. Ppor. mianowany 1 VII 1925. W 1937 przeniesiony do 1 szp. okr.Kawaler.

CAW, AP 4005; MiD WIH, L.W. 036/1 z 16 IV 1940; AM 3820.

 

Ppor. rez.Paweł WAJKSELFISZs. Abrama i Anny, ur. 13 X 1907 w Łodzi. Absolwent Szkoły Włókienniczej w Łodzi (1928) i kursu w BPRPiech. nr 7 w Śremie (1930). Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1932. Przydzielony do 74 pp, bdd.

CAW, AP 5072, 2217; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940.Wg WRK rok ur. 1908.

 

Ppor. rez. Mojżesz WAJNBERG s. Jakuba i Tauby z Borensztajnów, ur. 8 I 1903 w Kozienicach. Ukończył 7 klas w gimnazjum w Kozienicach i SPRArt. OK nr 1 (1925). Pracował jako buchalter. Ppor. mianowany ze starsz. 1 I 1930. W 1938 przeniesiony do Centralnej Szkoły Podof. KOP. Zmob. jako dca plutonu do 32 pal, bdd.

CAW, AP 1100, 14777; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940.

 

Ppor. rez.Szmul Stanisław WAJSFLAJSZs. Hilewicza i Biny, ur. 20 XII 1891 w Warszawie. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu w Rostowie (1917). W 1917 wcielony do armii ros. W 1922 wrócił do Polski. W stopniu ppor. zweryfikowany ze starsz. 1 VI 1919. Przydzielony do kadry 1 szp. okr. żonaty, bdd.

CAW, AP 1110; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2517. Na L.W. syn Hilarego.

 

 Kpt. rez. Abraham WEIDENFELD s. Maurycego (Moryca) i Szyfry z Margielów, ur. 15 X 1888 w Płocku. Absolwent Wydziału Lekarskiego UW (1913). Od 1914 w armii ros. Od 1919 w WP. W stopniu kpt. Mianowany naczelnym lekarzem 30 p. strz. kaniowskich. Od 1921 w rez. Od 1933 w kadrze 1 szp. okr. żonaty z Zofia˛ z Beckerów, miał córki Marię i Janinę.

CAW, AP 9251; MiD WIH, L.W. 052/4 z 27 IV 1940; AM 758.

 

Ppor. rez. Salomon WEINBACH s. Altera i Idy z Tannenbaumów, ur. 8 III 1891 w Samborze. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu w Wiedniu. Uczestnik I wojny światowej. Od III 1915 w niewoli ros. Ppor. mianowany ze starsz. 1 VII 1925. W 1927 przydzielony do 10 baonu san., następnie przeniesiony do kadry 10 szp. okr. Pracował jako internista w Stryju, bdd.

CAW, AP 6959; MiD WIH, L.W. 052/3 z IV 1940; AM 2513

 

Por. rez. Witold WEINGARTEN s. Leona i Reginy z Gartenbergów, ur. 16 II 1897 w Rawie Ruskiej. Od 1915 w armii austr.-węg. W 1920 dca kompanii w 1 baonie 109 pp. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. Dr praw. Znany lwowski adwokat. Por. mianowany ze starsz. 1 VI 1919. Należał do 26 pp, bdd.

CAW, AP 1609; MiD WIH, L.W. 022/1 z 9 IV 1940. Na L.W. rok ur. 1896.

 

Ppor. rez. Jakub WELLER s. Natana i Chai (Heleny) z Keldów, ur. 29 VII 1895 w Łodzi. W 1920 służył w 17 DP. Ppor. mianowany 1 IV 1921. W 1924 ukończył Wydział Lekarski UW (1924). Był lekarzem domowym Ubezpieczalni Społecznej w Łodzi. Należał do kadry 4 szp. okr. żonaty ze Stefanią ze Spirów, miał syna Tadeusza.

CAW, AP 9404; MiD WIH, L.W. 022/2 z 9 IV 1940.

 

Ppor. rez. Marceli WIDERSZAL s. Maurycego i Stanisławy z Moszkowskich, ur. 19 XII 1896 w Warszawie. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki w Zurychu (1918). W 1920 wykładowca w Szkole Szoferów w Warszawie. Ppor. mianowany 1 VII 1925. Ukończył kurs w Centralnej Szkole Czołgów i Samoch. w Warszawie (1930). żonaty z Ireną z Prusieckich, miał syna Jana.

CAW, AP 6624; MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 4101.

 

Kpt. posp. rusz. Eliasz Hirsz WIGDOROWICZ s. Oszera i Goldy z Arkinów, ur. 21 X 1881 w Łuninie na Grodzieńszczyźnie. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu w Paryżu (1912). W 1920 w Szefostwie Służby San. DOG Łódź. Kpt. mianowany 1 II 1920. W 1924 przeniesiony do posp. rusz. z przydziałem do kadry 9 szp. okr. Lekarz w szpitalu żydowskim na Czystem w Warszawie, żonaty z Wierą z Meissnerów, miał córkę Noemi.

CAW, AP 2343, 2600; MiD WIH, L.W. 040/3 z 20 IV 1940; AM 352.

 

Męczeństwo obywateli RP zamordowanych wiosną 1940 roku przez NKWD upamiętnia Kaplica Katyńska w Katedrze Polowej WP przy ulicy Długiej w Warszawie. Na ścianach Kaplicy umieszczono 18 000 tabliczek z nazwiskami oficerów WP i funkcjonariuszy Policji Państwowej, bez względu na ich wyznanie i narodowość. Wśród nich jest tabliczka z nazwiskiem wspomnianego już majora Barucha Szteinberga, naczelnego rabina WP i ppłka Szymona Fedoronko, naczelnego kapelana prawosławnego WP.

 

Ludobójstwa, jakim była zbrodnia katyńska, nie osądził żaden trybunał międzynarodowy,  tak jak osądził w Norymberdze zbrodniarzy hitlerowskich. Pomniki, przy których składamy hołd niewinnym ofiarom, świadczą przez lata o naszej pamięci i oczekiwaniu na zadośćuczynienie — nie dla zemsty, ale dla prawdy historycznej i zwykłej ludzkiej uczciwości. Ich istnienie jest konieczne, by kłamstwo katyńskie zniknęło na zawsze z przestrzeni publicznej.
Jest niepojęte, że są ludzie, którym trzeba to tłumaczyć.

 

http://www.katedrapolowa.pl/kaplica_katynska.php

http://www.10pul.idl.pl/pliki/katyn/katyn_ksiega_cmentarna_cz1.pdf

http://www.10pul.idl.pl/pliki/katyn/katyn_ksiega_cmentarna_cz2.pdf

http://www.10pul.idl.pl/pliki/katyn/katyn_ksiega_cmentarna_cz3.pdf