Być tam, tu nie będąc...

Tutaj wcale mnie już nie ma. Wyjechałam i kiedy wrócę, nie wiem.

I mnie i ciebie czekają teraz samotne wieczory w towarzystwie przyjaciół, przed zaśnięciem jakaś pochmurna lektura, coraz chłodniejsze poranki.

Przykre to, jak wszystko, co siłą rozdzielono na dwoje. A było jedno.

Piszesz, że kupiłeś coś do domu i że na pewno mi się spodoba.

Powinnam czekać, jednak skończona cierpliwość nie pozwala.

Wyjeżdżam więc. Ty czekaj na mnie. W domu. W oknie wypatruj powrotu, podlewając przy tym armię kolczastych muszkieterów…

Kiedy mnie nie będzie, myśl o mnie trzynaście razy na minutę

i tyle samo razy oddychaj.

Kiedyś przecież wrócę…