Nie wiadomo od czego zacząć, nie sposób skończyć, tyle świata, tyle dziwów, tyle …
Ojciec do córki: … kto kupuje czego mu nie potrzeba, temu nie wystarcza na kupienie chleba…
Post.
Mogę się obejść bez… wszystkiego i wszystkich.
Czasami myślę, że jednak nie.
(Nie mogę się opamiętać, wyrzec. Konsumpcja mnie przeraża, przerasta. Sprytniejsza jest niż ja, sprytniejsza niż poczucie wstydu. … Tam codziennie umiera sześć tysięcy ludzi, a tu - kupić, kupić, kupić. Mieć, mieć, mieć. Po co? Nie wiem…)
Praca. 7.30-14.30. L4, kolejne, niechciane. Głupio mi.
W pracy koleżanki, cóż, szkoda. Kawka i ploteczki. I układy, i uśmiechy. Uśmieszki.
(Jednak dobrze było wrócić)
Nieco dalej w porządku koledzy. Trochę gorzkiej prawdy i… lżej na wątrobie i sercu.
Zawodowy rozwój. Wreszcie! … Najpierw powoli jak żółw ociężale Ruszyła maszyna po szynach ospale. Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem i kręci się kręci się koło za kołem. I biegu przyspiesz i gna coraz prędzej. I dudni, i stuka, łomoce i pędzi. A dokąd? A dokąd? A dokąd?
Na wprost. (…) A skądże to, jakże to, czemu tak gna?
A co to to, co to to, kto to tak pcha?
Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch?
To para gorąca wprawiła to w ruch,
To para, co z kotła rurami do tłoków,
A tłoki kołami ruszają z dwóch boków
I gnają, i pchają, i pociąg się toczy,
Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,,
I koła turkocą, i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...
O tak.
... moich słów Nasiona spadły na suchą Glebę i nie wyrosły. To moja wina. E.M.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
