Narzędziowy Sekuła

Jeśli szef hazardowej komisji śledczej Mirosław Sekuła chciał zaszkodzić premierowi, to mu się udało.

To był dzień kostycznego, oschłego wielbiciela szarych garniturów: Mirosława Sekuły. Tuż przed potwierdzeniem ogromnego sukcesu PO — zaprzysiężeniem Bronisława Komorowskiego na prezydenta, co przypieczętuje przejęcie niemal całej władzy przez Platformę — Sekuła w sejmowej komisji hazardowej pokazał, czego z pełnią władzy robić nie wolno.
 
Raport z prac komisji, wybielający głównych bohaterów afery, Sekuła miał praktycznie gotowy już przed katastrofą smoleńską. Bo Sekuła od początku wiedział, że politycy Platformy są w tej sprawie niewinni, a jedyne co naruszyli, to standardy etyczne.

Przepychanki Sekuły z opozycją w komisji to żadna nowość. Zadziwiające jednak, że nakładem wszelkich sił i środków zdecydował się przeforsować aż tak stronniczy dokument jako końcowy raport z jej prac.

To gwarantuje awanturę w Sejmie, kiedy przyjdzie do głosowania raportu na forum plenarnym. Czy Sekuła to samotny, nieco szalony wojownik, który w opaczny sposób rozumie partyjną lojalność? Czy jest po prostu mało finezyjnym narzędziem?

Sekuła jest postrzegany jako reprezentant frakcji w Platformie niechętnej Donaldowi Tuskowi. Trudno doszukiwać się politycznego interesu premiera w walce z opozycją w komisji hazardowej. To premier zdecydował się — wbrew pozostałym liderom Platformy — na powołanie komisji śledczej. To premier krytykował Sekułę za próby wyrzucenia z komisji przedstawicieli PiS.

I sam przed komisją przyznał, że afera hazardowa miała miejsce i nie jest produktem imaginacji. A ostatnio w jego kancelarii pod kierownictwem Julii Pitery powstał raport, który piętnuje postępowanie bohaterów afery hazardowej z Platformy.

Jeśli Sekuła ma inne zdanie, to działa wbrew premierowi. Raczej jako mało finezyjne narzędzie, niż nieco szalony wojownik.

Andrzej Stankiewicz

>> Czytaj więcej opinii publicystów Newsweeka