W 1970 r. Konkurs Szopenowski wygrał jedyny dotychczas Amerykanin, był to reprezentujący USA Garrick Ohlsson (1948), drugie miejsce zajął Japończyk reprezentujący Japonię - Mitsuko Utida, a trzecie Polak - Piotr Paleczny (1946).
W 1971 r. nagrodę w wysokości 1 000 000 lirów otrzymał Mariusz Walter, była to nagroda miasta Wenecji na festiwalu radiowo-telewizyjnym "Prix Italia" za film dokumentalny "Pierwszy - Szósty". Wtedy działacz na polu propagandy komunistycznej (i nie tylko propagandy) jeszcze nie został milionerem. Milion lirów był równowartością 1500 dolarów.
Film ten był reportażem opowiadającym o Konkursie Szopenowskim we wspomnianym 1970 roku, ale opowiadał w ten sposób, że kamera skupiła się na dwóch uczestnikach. Tytułowy "pierwszy" to Amerykanin - który jak się okaże... wygra konkurs, z kolei "szósty" to Polak, ale ten który zajmie szóste miejsce - Janusz Olejniczak (1952).
Fakt umieszczenia w filmie Amerykanina Walter tłumaczył/legendował we wstępie tym, że pierwotny planowany bohater filmu - nauczycielka muzyki jest nieobecna, więc w zastępstwie Ohlsson.
"Na zapytanie o swe wrażenia na gorąco po wysłuchaniu werdyktu Jury, Ohlsson odpowie nieco patetycznie o chęci niesienia ludziom swej sztuki. Jednocześnie snuć będzie katastroficzne perspektywy, wobec których znajduje się, jego zdaniem, ludzkość".
***
Agentem zwycięzcy - Ohlssona - był agent i impresario - Sol Hurok (Sol Jurok, Сол Юрок) właśc. Solomon Izrailevich Gurkov, obywatel USA urodzony w okolicach Charkowa.
Solomon Gurkov (1888-1974), którego ojciec zajmował się handlem tkaninami, po rewolucji 1905 roku wyemigrował do USA. Według rosyjskiego opisu po przyjeździe pracował jako kurier, mył butelki, handlował w sklepie z narzędziami, w ostatnich latach pierwszej dekady XX w. "zainteresował się działalnością polityczną, zapraszając aspirujących muzyków do udziału w wiecach socjalistycznych, później organizował koncerty dla pracowników", "w 1910 r. był jednym z założycieli Labour Lyceum, w którym odbywały się koncerty i wykłady". "Liceum" to, mieszczące się na Brooklynie, było w rzeczywistości socjalistyczno-bolszewicką "szkołą niedzielną" a w 1919 r. jednym z głównym obiektów tzw. rajdów Palmera (i Hoovera) w rocznicę rewolucji bolszewickiej - w tym miejscu zgarnięto ponad tysiąc osób, głównie rosyjskich Żydów, wielu zostanie deportowanych do Rosji bolszewickiej. A jeśli jeszcze sięgnie się do źródeł z epoki to dowiemy się, że Salomon Gurkov vel Sol Hurok był bliskim współpracownikiem Abrahama Isaaca "Abe" Shiplacoffa, również rosyjskiego Żyda (Czernichów na Ukrainie), od 1891 r. mieszkającego w Nowym Jorku; bolszewika, działacza związkowego i żydowskiego, opisywanego jako socjalista lub socjaldemokrata, także związanego z "liceum", pierwszego socjalisty, który dostał się do rady miasta Nowego Jorku. W 1915 r. stanął przed sądem za wybicie szyby w taksówce, po tym jak szofer nie otworzył mu drzwi i przy tej okazji jako szefa jego kampanii przedstawiono Sola Huroka, który tłumaczył Shipplacoffa - prawodawcę z rady miasta i szefa związku zawodowego United Hebrew Trades. Shiplacoff będzie sądzony za działalność wywrotową (w czasie kiedy Amerykanie walczyli z Niemcami ten udzielał się w USA na rzecz wrogów). To jest to towarzystwo co bardziej znany John Reed i to z nim będzie sądzony na podstawie prawa o zwalczaniu szpiegostwa a następnie uniewinniony Shiplacoff, w kwietniu 1919 r. Głośno zrobi się o nim jeszcze kiedy w imieniu związków będzie występował w interesie Niemców w okresie traktatu pokojowego, kiedy będzie atakował USA za interwencję zbrojną przeciwko bolszewikom, kiedy będzie atakował Polskę i Czechosłowację za rzekome pogromy i walkę z rewolucją bolszewicką w Rosji i na Węgrzech. To on będzie zwalczał szkolenia wojskowe w Nowym Jorku, a wcześniej, w 1917 r., wprowadzi pod obrady miejskie projekt ustawy o antykoncepcji i "planowaniu rodziny", tu będzie wymieniany wspólnie z Margaret Sanger od eugeniki i aborcji.
Sol Hurok od 1914 r. obywatel Stanów Zjednoczonych, już od początku lat 20. współpracował za pośrednictwem swoich firm ze Związkiem Sowieckim sprowadzając stamtąd szereg muzyków i zespołów muzycznych i baletowych, był też agentem szeregu muzyków jeszcze przed Garrickiem Ohlssonem, np. latach 1921-27 (jak Triest), był agentem zaangażowanego po stronie bolszewików Fiodora Szaliapina (pierwszego z tytułem artysty ludowego w Rosji Sowieckiej, na którego w 1927 r. bolszewicy mieli się rzekomo obrazić, a w 1984 r. uroczyście sprowadzą jego prochy do Moskwy). Do 1933 r. Hurok działał też na rzecz artystów z republiki weimarskiej (Kulturabteilung von Rapallo?). W migawkach współczesnych: "Sol Hurok był legendarnym impresario, który dokonał przełomu, sprowadzając Balet Teatru Bolszoj do Ameryki podczas kryzysu kubańskiego. W tym czasie udało mu się oddzielić rosyjską sztukę i kulturę od ówczesnej sowieckiej polityki". Heh.
"W latach 1926–1937 i 1956–1973 Hurok corocznie podróżował do Związku Radzieckiego". Daty dobrano w rosyjskim opisie pewnie nieprzypadkowo. A do nas też wpadał, np. w 1947.
Dalej za rosyjskim opisem: "W latach 40. XX wieku Hurok stał się największym amerykańskim impresario". "Od 1956 r. Jurok rozpoczął energiczną działalność na rzecz przywracania sowieckich i amerykańskich więzi kulturowych, co było możliwe dzięki umowie ze Stanami Zjednoczonymi, która przewidywała wymianę kulturalną [5] . Pierwszą grupą, która odwiedziła USA, był Państwowy Zespół Tańca Ludowego ZSRR pod przewodnictwem Igora Moisejewa".
I w języku angielskim o tym okresie: "To jak ciężko Sowieci pracowali aby sprawić by wymiana artystyczna z USA stała się możliwa, obrazuje fakt, że władze sowieckie zdecydowały się wywrzeć presję na władze amerykańskie z wewnątrz samych Stanów Zjednoczonych. Kontaktowali się z producentami, promotorami, agentami ze znaczących firm, a więc z kręgami wydawać by się mogło, że ideologicznie zupełnie obcym Sowietom". To jest dobre (1956): "Sowieci zdecydowali, że Sol Hurok będzie najbardziej odpowiednim partnerem biznesowym, głównie z jego usług korzystano. Hurok najwidoczniej oczarował sowieckich oficjeli i był w stanie zbudować siatkę zaufanych kontaktów i powiązań, które upewniły sowieckie władze, że będzie w stanie zagwarantować najlepsze wyniki dla planowanych tras koncertowych".
Do 1956 r. Hurok był wiceprezesem honorowym, wice-sekretarzem i sponsorem Partii Liberalnej.
W 1972 biuro Huroka w Nowym Jorku będzie obiektem ataku terrorystycznego przeprowadzonego przez Jewish Defence League, zginie w nim jedna osoba a rannych zostanie kilkanaście, w tym Sol Hurok.
To związki ze Związkiem Sowieckim były przyczyną ataku.Sędzia Kaufmann uniewinni później oskarżonych z powodu błędów proceduralnych popełnionych przez śledczych.W 1974 r. Sol Hurok umrze 20 minut po tym jak zasłabł w czasie spotkania z Davidem Rockefellerem na Wall Street.
