3.04.1927 r. Odbył się we Lwowie pierwszy zjazd Młodych Obozu Wielkiej Polski. W zjeździe wzięło udział 435 uczestników, w tem 167 delegatów z prowincji - z Tarnopola, Stanisławowa, Rzeszowa, Przemyśla, Sanoka, Kamionki Strumiłowej, Zborowa, Ustrzyk Dolnych, Liska, Rodatycz, Kołomyi, Buczacza, Lubaczowa, Leżajska, Złoczowa, Dobromila, Sambora, Borysławia, Kopyczyniec, Mościsk, Przeworska, Łańcuta, Jarosławia, Stryja oraz szeregu wsi. Przybył też szereg gości honorowych, przedstawiciele Wielkiej Rady OWP i reprezentanci Młodych dzielnicy poznańskiej oraz krakowskiej.
"W DNIU ZJAZDU.
Pierwsze pociągi ranne przywiozły delegatów prowincjonalnych, którzy przyjeżdżali bądź indywidualnie, bądź w delegacjach zbiorowych. Delegacje złożone z młodzieży akademickiej, rzemieślniczej, chłopskiej, robotniczej, mieszczańskiej i t. d. witane były na dworcu przez komitetowych, urzędujących tam od godz. 6 rano. Miarą zainteresowania Zjazdem w społeczeństwie były wstępne artykuły w większości dzienników, omawiające znaczenie Zjazdu.
NABOŻEŃSTWO W KATEDRZE.
W myśl programu Zjazd rozpoczął się uroczystem nabożeństwem w Bazylice katedralnej solenną Mszą św., odprawioną przed wielkim ołtarzem, przed którym stanął komitet organizacyjny Zjazdu i delegaci prowincjonalni, oraz rzesze publiczności. Podczas nabożeństwa wykonała szereg pieśni kościelnych arstystka Opery lwowskiej p. Wanda Korytkówna.
PRZED OTWARCIEM ZJAZDU.
Już od godz. 9 rano w gmachu Tow. Pedagogicznego czynny był Sekretariat Zjazdu, przyjmujący zgłoszenia uczestników. W miarę zbliżania się godz- 11 rano, napływ rósł; tak, że aby umożliwić dostęp na salę przedewszystkim młodym, zamknięto wstęp dla starszych. Nic więc dziwnego, że sala Tow. Pedagogicznego nie pomieściła wszystkich, musiano otworzyć przylegle pokoje i korytarze, aby przybyłym umożliwić udział w inauguracji. Zwarty mur młodych czynił imponujące wrażenie. Z nastroju, jaki się wytworzył, widać było, że wszyscy głęboko są przejęci ważnością chwili i rozumieją doskonale, po co tak ogromnie licznie zjawili się na pierwszym Zjeźdze młodych. (...)
OTWARCIE ZJAZDU.
Z uderzeneim godz. 11.15 przed południem wobec przepełnionej sali nastąpiło uroczyste otwarcie Zjazdu młodych.
Przy stole prezydialnym zasiadł oboźny dzielnicowy dr. Głażewski, członkowie Wielkiej Rady O. W. P. prof. Rybarski i hr. Dzieduszycki, członek Komitetu Wykonawczego Bielecki, i członkowie Komitetu Organizacyjnego Zjazdu: Stahl, Bertoni, Starzewski, Fabiański, Hrabyk, Lachowski i Tyszkowski.
Wśród poważnego nastroju i ciszy zabrał pierwszy głos oboźny dzielnicowy, dr. Głażewski, otwierając Zjazd z ramienia Władz Obozu Wielkiej Polski. Oboźny dr. Głażewski powiedział, co następuje:
MOWA OBOŹNEGO DRA GŁAŻEWSKIEGO.
Młodzi! Witam Was w imieniu Władz Obozu Wielkiej Polski Wszyscy jesteście z pod sztandarów tego Obozu. Ideologia Obozu Wielkiej Polski jest w swojej istocie jasną i prostą. Jest cechą Wielkiego umysłu, że idee napozór niesłychanie zuchwałe podaje w formie jasnej i prostej. Oto ta idea z deklaracji O.W.P. wzięta: Celem naszego narodu w pojęciu O.W.P. jest stać się narodem wielkim, zarówno w życiu państwowem jak i w stosunkach międzynarodowych - Wielkim jest naród, który wysoko nosi sztandar swej wiary, swej cywilizacji i państwowości. Gorąca wiara, wielka cywilizacja i potężna państwowość — to trzy kamienie węgielne, na których spoczywa praca dla dobra narodu. Wśród trudności i ciężkich warunków, z jakiemi państwowość nasza ma do walczenia, winniśmy powitać ideologię O. W. P. jak wita pielgrzym zbłąkany w ciemną noc na pustyni jasną gwiazdę, która go prowadzi do celu. Droga, która do celu naszego prowadzi, jest ciężka i ciernista, mamy na niej do zwalczenia wielkie trudności.
A teraz pytam, któż w tej pracy dla utorowania jasnej drogi dla idei Wielkiej Polski winien stać w pierwszym szeregu, jak nie wy, młodzi, których serca nie wystygły, których serca dokładnie potrafią odróżnić fałsz od prawdy? Któż jest do pracy bardziej powołany, niż wy, do których przyszłość należy, na których głowach niebawem spoczną losy państwa i narodu? Niech się ten głos, który was dziś zwołał, poniesie po całej Rzeczypospolitej, niech się z tych obrad zrodzi mocny czyn i niech się stanie dźwignią potężną, która wam dopomoże do przeprowadzenia tej tytanicznej pracy, która was młodych czeka.
Pamiętajcie, że ten naród jest wielki, który wysoko nosi sztandar swej wiary, cywilizacji i swej państwowości. Podnieście więc młodzi silnem ramieniem ten sztandar na wyżynę niedościgłą. Temi słowami was witam i otwieram zgromadzenie....
***
...Dalekie i obce, puste i niezrozumiałe są naszemu pokoleniu stare hasła anarchicznego indywidualizmu, drwiny z wiary i Kościoła, kult rozkładu, jałowe a patetyczne frazesy o wolności....
***
Poznań, 4 XII l926 r.
1. Obóz Wielkiej Polski jest organizacją świadomych sił narodu, mających za zadanie uczynić go zdolnym do silnego ujęcia w swe ręce spraw swoich, sprawić, ażeby stał się on w pełnym tego słowa znaczeniu panem swoich losów.
2. Celem naszego narodu, w pojęciu Obozu Wielkiej Polski, jest stać się narodem wielkim, zarówno w życiu wewnętrznym państwa, jak w stosunkach międzynarodowych. Wielkim jest naród, który wysoko nosi sztandar swej wiary, swej cywilizacji i swej państwowości. Działalność Obozu zmierza do tego, ażeby Polacy sami czcili i nakazywali innym cześć dla swej wiary, dla cywilizacji polskiej i dla państwa polskiego.
3. Wiara narodu polskiego, religia rzymskokatolicka, musi zajmować stanowisko religii panującej, ściśle związanej z państwem i jego życiem, oraz stanowić podstawę wychowania młodych pokoleń. Przy zapewnionej ustawami państwowymi wolności sumienia - zorganizowany naród nie może tolerować, ażeby jego wiara była przedmiotem ataków lub doznała obrazy z czyjejkolwiek strony, ażeby religią frymarczono dla jakichkolwiek celów lub prowadzono zorganizowana akcje w celu rozkładu życia religijnego narodu.
4. Cywilizacja polska, jeżeli ma być cywilizacja wielkiego narodu, musi się wyrażać:
1) w przywiązaniu i czci dla przeszłości, dla tradycji polskiej, w noszeniu z godnością mienia Polaka;
2) w głębokim poczuciu obowiązku względem Ojczyzny i odpowiedzialności każdego obywatela za swe czyny na zajmowanym stanowisku w życiu narodu;
3) w poczuciu hierarchii przy organizacji zarówno pracy, jak walki - i w surowej karności, bez hierarchii bowiem i karności naród jest bezwładnym ciałem, niezdolnym do jakiegokolwiek działania;
4) w wysokim poziomie obyczajów i dyscyplinie obyczajowej, nakazującej wszystkim szanować poczucie moralne narodu;
5) w organizacji surowej opinii publicznej, swym naciskiem nie dopuszczającej do czynów, przynoszących narodowi szkodę polityczną, moralną lub materialną;
6) w bogatej i posiadającej wysoki poziom twórczości duchowej we wszystkich dziedzinach;
7) w wielkiej wytwórczości materialnej, w wytężonej i sprawnie zorganizowanej pracy, zapewniającej narodowi środki do życia, a państwu potęgę; wreszcie w męstwie obywateli, w odważnej ich walce przeciw wszystkiemu, co naród rozkłada, osłabia lub poniża.
5. Państwo wielkiego narodu musi być zorganizowane, ażeby było zdolne:
1) zapewnić sobie szacunek i uznanie swych praw u obcych, zabezpieczyć siebie i swych obywateli od upokorzenia i wyzysku gospodarczego;
2) zapewnić wszystkim obywatelom sprawiedliwość, zabezpieczyć ich od krzywdy z czyjejkolwiek strony, zapewnić im bezpieczeństwo życia i mienia, spokój i wolność pracy, wreszcie obronić ich, a zwłaszcza młode pokolenie, od zgorszenia;
3) przestrzegać surowo prawa, na którym istnienie jego i życie społeczeństwa się opiera - i zmuszać wszystkich do poszanowania praw, żadnego bezprawia nie pozostawiać bezkarnie;
4) nakazywać szacunek dla siebie i swych instytucji wszystkim, poczynając od rządu i jego organów, które muszą spełniać należycie swe obowiązki i ściśle dotrzymywać przyjętych zobowiązań;
5) wreszcie musi być gotowy do natychmiastowego tłumienia wszelkich objawów anarchii i do wystąpienia każdej chwili na zewnątrz w obronie swych interesów i swej godności.
6. Na powyższych zasadach opiera się program Obozu Wielkiej Polski, który w poszczególnych działach będzie rozwijany w publikacjach i instrukcjach organizacyjnych.
Inne tematy w dziale Kultura
