Członkowie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego podczas obrad w Warszawie (06.1937). Od lewej: Ignacy Matuszewski, przew. MKOl Henri de Baillet-Latour, gen. Stanisław Rouppert.
Obok Polaków poległych we wrześniu 1939 r. "Nazwiska sportowców, którzy bohatersko walczyli za ojczyznę, znajdujemy na listach ofiar zbrodni katyńskiej, Powstania Warszawskiego, obozów zagłady, okupacji niemieckiej i sowieckiej oraz walk na wszystkich niemal frontach tej wojny...".
***
Międzynarodowy Komitet Olimpijski uznał Sowiecki Komitet Olimpijski 7 maja 1951 r., dzięki czemu ZSRS wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 r. (były to też pierwsze igrzyska komunistycznych Chin, przyjętych do MKOl również w 1951 r.)
Warunkiem przyjęcia Sowietów do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego było zwolnienie z byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie - od 1945 r. sowieckiego obozu specjalnego, obsługiwanego przez NKWD - niemieckiego działacza sportowego, Karla Rittera von Halt. "Bez zwolnienia Halta nie ma członkostwa w MKOl".
Karl Ritter von Halt (1891-1964), syn ślusarza/metalowca, pracownik Deutsche Bank i dr nauk politycznych, zyskał dożywotni przydomek Ritter von za zasługi w czasie I wojny światowej, po wojnie ponownie w bankach. Olimpijczyk, prezes niemieckiej federacji lekkoatletycznej od 1931, prezes międzynarodowej federacji piłki ręcznej amatorów od 1934, członek MKOl, jako znajomy wielu prominentnych socjalistów, z sukcesem zabiegał u Hitlera o stosowanie w przyszłości "zasad międzynarodowych" w przypadku olimpijczyków. Od "święta pracy" - 1 maja 1933 r., członek NSDAP i SA (Oberführer), należał do tzw. "kręgu przyjaciół Reichsführera " (Freundeskreis Reichsführer SS) Heinricha Himmlera, grupującego przemysłowców, finansistów itp. - Karl Ritter von Halt, jako dyrektor z Deutsche Bank. W 1935 został dyrektorem w berlińskiej centrali banku.
Jako członek zarządu Deutsche Bank wielokrotnie przekazywał do SS znaczące darowizny. Wraz z kręgiem przyjaciół Himmlera odwiedził w 1937 r. obóz w Dachau, a w 1939 r. zwiedzał obóz w Oranienburgu. W roku odwiedzin w Dachau chciał przejść do SS, ale sprzeciwić miał się takiej stracie szef sztabu SA. W 1936 r. von Halt został przez Reichssportführera mianowany szefem komitetu organizacyjnego zimowych igrzysk olimpijskich w 1936 r. w Garmisch-Partenkirchen, odpowiadał też za organizację zawodów lekkoatletycznych na olimpiadzie w Berlinie.
(drugi z lewej, dalej: SS-Obergruppenführer Reinhard Heydrich i Reichsführer-SS Heinrich Himmler)
Karl Ritter von Halt działał również w zarządzie międzynarodowego stowarzyszenia bobslejowego, a w latach 1937-45 był członkiem Komitetu Wykonawczego MKOl; od 1944 pełnił funkcję szefa sportu w Niemczech - Reichssportführer.
W połowie kwietnia trafił do Volkssturmu, gdzie pełnił funkcje dowódcze - dowódca batalionu sportowego w trakcie walk o Berlin (Volkssturm-Bataillons "Reichssportfeld"). Sowieci pojmali go 7 maja 1945 i do 1950 r. przetrzymywali w sowieckim obozie NKWD utworzonym na terenie dawnego niemieckiego obozu koncentracyjnego (i pracy) w Buchenwaldzie jako wyższą osobistość na polu gospodarczym (był członkiem zarządu Deutsche Bank w latach 1938-1945). Zwolniony w styczniu 1950 r. po rozwiązaniu obozów specjalnych w sowieckiej strefie okupacyjnej z okazji utworzenia NRD, i przeniesieniu części więźniów w inne miejsca. Tak więc po spełnieniu postawionego warunku ZSRS zostało przyjęte do MKOl za sprawą kółka przyjaciół od ultimatum postawionego w związku z przetrzymywaniem von Halta, czyli za sprawą Szweda Sigfrida Edströma (szef federacji lekkiej atletyki /IAAF/ w latach 1912-46, i szef MKOl w latach 1946-1952) i Amerykanina Avery Brundage'a (szef MKOl w latach 1952-1972).
Karl Ritter von Halt po zwolnieniu podjął pracę w Bayerische Creditbank, w 1952 r. został członkiem rady nadzorczej Süddeutsche Bank (bawarska część Deutsche Bank - po wojnie podzielonego na 3 części, w 1957 ponownie jako Deutsche Bank). W latach 1951-60 był przewodniczącym komitetu olimpijskiego NRF, a w latach 1960-64 jego honorowym przewodniczącym; był także honorowym przewodniczącym międzynarodowej federacji piłki ręcznej i niemieckiego związku lekkiej atletyki. W 1956 r. odznaczony Federalnym Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą (Großes Bundesverdienstkreuz mit Stern).
Komentarze