Manipulacji Artymowicza/Jaworskiego.lot końcówki skrzydła-naginanie Fizyki 1.2

 

    Prof. Artymowicz  z Univwersity of Toronto udający po godzinach  eksperta lotniczego,  a tak naprawdę zajmujący się propgandową osłoną  kłamstw MAK w sprawie zamachu w Smoleńsku, który przez rosyjska propagandę został przedstawiony jako CFIT -  wina pilotów-

popełnił bzdurną, prestidigitatorską notkę

w której

przedstawił konfabulację Wysokich Lotów końcówki naginając Fizykę i Aerodynamikę na maksa !!

Obaj Kłamcy Smoleńscy - Artymowicz i jego  Asystent d/s  Hejtu i Propagandy wsparli swe kłamstwa przykładem z eksperymentu  z testu niszczącego samolotu DC-7, w którym wg nich- końcówka leciała podobnie jak w Smoleńsku ..

???

Wystarczy popatrzeć  na stop klatki  z filmu z tego eksperymentu:

końcówka wznosi  się niewiele i za chwilę  uderzy o podłoże , następnie koziołkuje... dlatego  wylądowała ponad 100m od miejsca oderwania - ale nie wskutek  Wysokich Lotów !!

BUSTED !

   Artymowicz skonfabulował trajektorię  na siłę : tak aby połączyc punkty A i B ( A-oderwanie  końcówki B- miejsce znalezienia końcówki)

 w tym celu  wymyślił  jakoby w punkcie oderwania na końcówkę działa potężna siła nośna,

która " jak z procy wyrzuciła  końcówkę  w górę"

jak to opisałem w notce:

https://www.salon24.pl/u/niegracz/1272297,lot-koncowki-tu-154-wg-prof-artymowicza-czyli-lot-nad-kukulczym-gniazdem

oczywiście  jest to bzdurna hipoteza niezgodna z aerodynamiką i fizyką.

dlatego mam dla prof. astrofizyki z University of Toronto  specjalną lekcję  fizyki pokazującą gdzie popełnił rażące błędy

profesorek manipulatorek przyjął początkową  predkośc pionową ( oczywiście  w górę) końcówki w momencie oderwania jako  19 m/s

- skąd wziął te wartość ??? ... z sufitu !

a dlaczego przyjął tę wartość prędkości  pionowej ?

bo mu pasowała do jego wyliczanek

Lekcja fizyki dla dla prof. astrofizyki z University of Toronto

to fragment z rysunku w jego notce:

https://www.salon24.pl/u/fizyka-smolenska/371866,16-lot-koncowki-skrzydla-wykresy-i-warianty,2

to jest żenada

profesor twierdzi jakoby końcówka skrzydła rotowała ( obracała się w  jednej pozycji - jakoby umownie - tak jak by wokół osi pierwotnego   zamocowania skrzydła  ( pomija  nawet fakt, że  skrzydło Tu-154 jest skośne.*)

ale ten model ruchu to kompletna bzdura

przyjrzyjmy się schematowi oderwanego kawałka skrzydła oraz narysowanemu układowi osi:

otóż profesorek z University of Toronto konfabuluje,  jakoby obrót końcówki skrzydła odbywał się względem  osi   x ( stabilizowanej dodatkowo quasi żyroskopowo - jak? z sufitu)  a ruch  postępowy w kierunku prostopadłym do osi  x  ( np. chwilowo np. ruch w kierunku  y )

tylko że to fizycznie niemożliwe

Pokazuje i objaśniam:

 wskutek oporu powietrza poruszający się obiekt będzie miał tendencje do przyjmowania położenia minimalizującego  opór  powietrza -czyli  w tym przypadku korzystne energetycznie będzie  poruszanie się wzdłuż  osi x  i obrót  wokół osi  x

nie stanie się to momentalnie , ale przy każdej rotacji maksymalny opór czołowy będzie miał mniejsze minimum

a pozycja końcówki  lotu będzie coraz bardziej w kierunku x

a nie w kierunku y  czy z

- Pomocnicze ćwiczenie  dla prof. Artymowicza

Rzut dyskiem

dla uzyskanie jak najdłuższego rzutu

miotacz nie pcha dysku  płaszczyzną  x  y do przodu  czyli w kierunku z

lecz  rzuca - tak  by  oś  rzutu przechodziła przez płaszczyznę  dysku  nadając obrót w tej płaszczyźnie  x-y

gdyby pchnał mocno dysk w kierunku  osi z   to opór powietrza i tak zmienił b y położenie  dysku   tak aby  jego płaszczyzna  x -y  była jak najmniej odchylona kątowo od kierunku  ruchu

Zezwolenie:

niniejszym wyrażam  zgodę na wykorzystanie materiałów z tej notki

dla nauczania studentów  z przedmiotu Fizyka

na University of Toronto   Canada

 
*)

pomija  nawet fakt, że  skrzydło Tu-154 jest skośne...

.. w rezultacie czego przy obrocie wokół osi wzdłużnej skrzydło wystawiło by się rozerwanym przełomem  skośnie do przodu i na ten przełom zadziałała by znacznie większa siła niż na koniec przeciwny wskutek czego  końcówka zaczęła by się szybciej obracać wokół osi orientacyjnie  prostopadłej do pierwotnego położenia płaszczyzny skrzydła