D-Day. Słynna rocznica. We francuskim Ver-sur-Mer, na plaży w Normadii, na której po dziś dzień stoją wielkie betonowe bunkry, gdzie 75 lat temu musiały je sforsować lądujące wojska amerykańskie zgromadzili się politycy oraz amerykańscy weterani tamtych dni. Prezydent Macron i brytyjska premier Theresa May położyli kamień węgielny pod budowę muzeum tamtego zdarzenia. Oczywiscie niemieckich weteranów tam nie było. Niemiecki Wehrmacht nie przyczynił się do sławy Niemiec. Mało kto wie jednak, że w szeregach Wehrmachtu walczyły setki tysięcy Polaków zmuszonych porzez nazistów do założenia znienawidzonego munduru. Kim byli? Pod hasłem „Polacy w Wehrmachcie” opisuje ich Wikiepdia. Ale nie wymienia wszystkich grup niemal półmilionowej rzeszy naszych rodaków walczących w szeregach Wehrmachtu. W Normandii przybyła jeszcze jedna grupa, o której nigdzie się nie wspomina. Byli to polscy jeńcy, których zmuszono do walki pod groźbą rozstrzelania. Było im więc wszystko jedno, czy zginą od kuli niemieckiej czy amerykańskiej. Z pewnością nie posiadali bojowego ducha. Z całą pewnością nie życzyli wygranej armii, w której mundurach zmuszono ich do walki. Ich nazwisk na grobach w Normandii nie znajdziemy. Białe krzyże są w większości anonimowe. Ale może któryś przeżył? Może dobry Bóg nad nim czuwał. Jeżeli jeszcze jacys żyją, mają dziś ponad 90 lat. Dla Historii i dla Prawdy warto byłoby odszukać tych ludzi i posłuchać, co dziś, 75 lat później mają nam do powiedzenia.
