Aby udzielić sobie podstawowej odpowiedzi na pytanie zawarte w tytule tekstu, wystarczy poobserwować to, jak reaguje tzw. „ulica”, kiedy widzi wracających z jakiejkolwiek manifestacji starszych ludzi. Nie chodzi o to, że ktoś ich atakuje fizycznie. Nie. Ale ilość porozumiewawczych spojrzeń, głupawych rechotów młodzieży czy nawet idiotycznych pokrzykiwań z oddali jaka ich spotyka, mogłaby wykończyć słonia. Ale oni idą dalej przed siebie, udając że nie zauważają tej gęstej, jadowitej atmosfery jaka ich otacza. Potem jeden z drugim fircyk dziwi się, że ci ludzie reagują czasami nerwowo, np. w komentarzach – mnie to nie dziwi, nikt nie jest ze stali. Widząc takie uliczne obrazki na własne oczy, wszystko się w głowie wyjaśnia. Trzeba z tymi ludźmi być, choćby po to, by pokazać im, że nie są sami przeciwko całemu światu.
Byłem na marszu z okazji rocznicy wprowadzenia stanu wojennego, byłem też na poprzednim marszu w obronie Telewizji Trwam. Niestety, na tym dzisiejszym być nie mogłem – ale duchem jak najbardziej jestem z nimi. Efekt poprzednich marszów był taki, że nieco mnie to obudziło. Choć nie pod wszystkim co płynie z okolic Gazety Polskiej czy TV Trwam podpisałbym się oboma rękami, to obserwowanie Polaków, którzy potrafią zorganizować się dosyć tłumnie, żeby dać wyraz swoim przekonaniom i nie bacząc na wszystko poświęcają na to swój czas i siły, daje ogromnie dużo nadziei. W tej bierniackiej republice, gdzie większość społeczeństwa śpi i czeka nie wiadomo na co, to rzecz wprost bezcenna! Ej wy, żartownisie od brudnych butów i kota. Zbierzcie się. Zróbcie manifestację i śpiewajcie, że nie lubicie TV Trwam. Proszę bardzo. Niech Was będzie chociaż połowa tego co na tych okropnych „pisowskich marszach nienawiści”. Nie, ja wiem. Wy jesteście ponad takie rzeczy, prawda? Jakbyście to zrobili to bym Wam szczerze bił brawo, naprawdę - choćby za to, że poświęciliście na to sobotę.
Warto iść na taki marsz z jeszcze innego powodu – aby przekonać się na własne oczy, że idący w nim ludzie ani trochę nie są faszystami chcącymi zastrzelić każdego kto nie podziela ich poglądów. No chyba że ktoś lubi być karmiony tym co smażą media i autorzy głupawych filmików wychwytujących pojedyncze zajście z masy spokojnego tłumu – na to już nic nie poradzę, nie moja to sprawa, co kto lubi.
Lubię chodzić na takie marsze – tak, wiem, to może nieco płytkie – ze zwykłej złośliwości. Kiedy informuję kogoś, że w sobotę mnie nie ma, bo idę na marsz w obronie Tv Trwam, następuje taka paleta dziwacznych reakcji, że dla samego tego efektu warto tam pójść. W oczach przerażenie, a czasami troska. „Gdzie? Gdzie ty idziesz?”. „Jak to gdzie?” – odpowiadam i dobijam jeszcze interlokutora. – „na pisowski marsz idę”. Z naprawdę dziką satysfakcją widzę to miotanie się, tą walkę o to, żeby z czymś nie wyskoczyć, bo w końcu znamy się nie od wczoraj. Mówię wam, aż puchną i zielenieją. Boki zrywać.
Bo to świetne móc grać na nosie tym wszystkim piewcom wszech-wszech-wszech tolerancji, którzy na każdym kroku sami podkładają sobie nogę i pokazują swoje prawdziwe, nafaszerowane skłonnościami do tandetnej dulszczyzny wnętrze. Bo jak nazwać inaczej to, że za każdym razem przy okazji takich wydarzeń, spod tej wspaniale upudrowanej i wypsikanej francuską perfumą emanacji postępu i oświecenia zaczyna wyzierać twarz kogoś, kto nie potrafi ścierpieć osoby mającej inne poglądy. W białych rękawiczusiach, przy sushi i piwie Łomża sączą ten swój jad i sami zaśmiewają się z własnego nieszczęścia, którego nie dostrzegają i z którego są niezwykle wręcz dumni. Nie ma tolerancji, nie ma zrozumienia ani walki o równość dla wszystkich i wszystkiego. Jest sama hipokryzja.
Dla uczestników takich marszu jest tylko jedno wyjście, aby wreszcie się te zatroskane o tolerancję anioły nad nimi pochyliły. Powinni oni zostać gejami i lesbijkami. Jak się nie da, to chociaż powinni zacząć popierać Solidarną Polskę. Wtedy będzie dla nich jakaś nadzieja.
Inne tematy w dziale Polityka
