POLICJA czy MILICJA

 Prokuratura postanowiła umorzyć śledztwo w stosunku do policjanta, który w zeszłym roku w Warszawie, podczas manifestacji w Dniu Niepodległości, skopał po twarzy nie stawiającego żadnego oporu demonstranta.

Jeśli policjant na służbie bije pięścią po twarzy, kopie obywatela po głowie, to zatrudniająca go Policja powinna natychmiast pozbyć się łobuza, a przed społeczeństwem wyspowiadać się, jakim cudem człowiek tak niezrównoważony, niewyszkolony, znalazł się w jej szeregach. Dziennikarze, zaś powinni skłonić Policję, by ta poinformowała społeczeństwo jakie środki zostały podjęte, by podnieść kwalifikacje policjantów i zapobiedz podobnym nadużyciom władzy na przyszłość. Tak powinno się stać, ale się nie stało.

W przeddzień prawdopodobnych zamieszek na ulicach Warszawy, władza wysłała, miejmy nadzieję nieintencjonalnie, sygnał, że wolno kopać obywateli po twarzy, pod warunkiem, że kopie się dla właściwej drużyny. Ta skandaliczne decyzja prokuratury uzasadniana jest w sposób niezwykle obelżywy dla praworządnych obywateli. Policjant  -  łobuz, był zdenerwowany, a szkodliwość społeczna jego czynu jest znikoma.

Niedobrze jest kiedy społeczeństwo nie ufa swojej Policji, niedobrze kiedy Policja godzi się, a prokuratura pozwala, żeby policjanci kopali obywateli po twarzy. Źle, kiedy społeczeństwo nie potrafi kontrolować swoich szeryfów i zdyscyplinować funkcjonariuszy dopuszczających się nadużyć. To nie jest dobry trend i plaga antyspołecznej postawy ogromnej części młodego pokolenia zawartej w akronimie HWDP dalej będzie zbierać swoje żniwo. Haniebna, krótkowzroczna decyzja. Decyzja, której nie wolno było podjąć w kraju, gdzie Policja ma, historycznymi zaszłościami spowodowane, ogromne trudności z własnym wizerunkiem.