Dwaj ważni politycy zaakcentowali się nam ostatnio polonistycznie.
Jeden – idol wykształconych subtelniaszków, swoją językową aktywnością wywołał dyskusję o tym, czy popełnienie dwóch rażących ortografów w jednym prostym zdaniu – znaczy coś, czy w zasadzie nic.
Aż dziw bierze, że Rada Języka Polskiego, nie podjęła jakiejś uchwały w trybie wstecznym…
Drugi – ten, który czaruje bogobojnych i umysłowo ociężałych prostaczków, wywołał kolejną burzę odwołując się do metaforyki Zbigniewa Herberta.
Tym razem dość szybko to ustalono. Bo gdy zacytował Kornela Ujejskiego, to ze dwa tygodnie trwała medialna szydera, zanim ktoś skleił o co właściwie chodzi.
