Nie jesteśmy sektą - dycha na początek!

No, mili moi, trudno – przyszedł czas, by sobie uświadomić, że nie jesteśmy opuszczoną przez jakiegoś fałszywego proroka sektą. Że w tupolewie nie zginęła „cała prawa strona” i wszelkie wartości z nią się wiążące. Jeśli prawdą jest, że „nie zginęła, póki my żyjemy”, to uznajmy, że do Katynia nie lecieli żadni uzurpatorzy, magicy od medialnego sterowania sumieniami i umysłami, ale że zginęła tam nasza najlepsza reprezentacja. Wierzę głęboko, że tworzy się właśnie reprezentacja nowa, wywodzącą się właśnie wprost z ducha i symboli związanych z tą lawetą armatnią, którą każdy z nas dziś widział.

1. Objęcie – na ile stać każdego z nas - wszelaką możliwą ochroną, modlitwą i życzliwością rodzin i bliskich wszystkich zmarłych w tej katastrofie.

2. Zachowanie, pielęgnowanie i propagowanie pamięci o nich.

3. Jeśli trzeba – bezwzględna walka o ich honor i o prawdę.

4. O prawdę walka raz jeszcze – konsekwentne odrzucenie medialnego kłamstwa.

5. Milczenie: poniechanie jałowej ewangelizacji politycznej (może stać w sprzeczności z pkt 3.).

6. Trzeźwe, otwarte oczy na prowokacje głupoty, na słowa bez pokrycia, na wywijanie cepem (szczególnie takim ustrojonym w biało-czerwoną wstążkę).

7. Współpraca, współdziałanie; roz-budowa społeczności. Wspieranie się.

8. Szacunek w kręgu nas samych: w kręgu rodziny, narodu, języka, kraju, wiary, państwa – w takiej, a nie innej kolejności..

9. Konsekwencja postaw; brak zbędnej bojaźni.

10. Propaństwowość obywatelska.

     

    Na początek tyle, chyba, że coś dodacie.

A jak za dużo naraz, to można sobie wybrać dwa-trzy punkty i od tego zacząć.