Adwent czyli początek Nowego Roku Liturgicznego

"Ten dzień ma szczególny urok, pozwala nam doświadczyć głębokiego poczucia sensu historii. Odkrywamy na nowo piękno bycia w drodze: Kościół, ze swym powołaniem i misją, i cała ludzkość, narody, cywilizacje, kultury, wszyscy jesteśmy w drodze, wędrujemy po ścieżkach czasu."Tymi słowami Ojciec święty Papież Franciszek zwrócił się do wiernych podczas modlitwy Anioł Pański. Dziś rozpoczął się Adwent, czas szczególny w życiu każdego chrześcijanina. Adventus z łac. oznacza "przyjscie',a sam adwent jest okresem oczekiwania na nadejście Bożego Syna . Czas czterech tygodni poprzedzających okres Bożego Narodzenia to czas czasem modlitw i nadziei. Towarzyszy mu post i refleksja.Historia liturgii mówi o dwóch tradycjach kształtowania się adwentu: galijsko-hiszpańskiej, która nadawała mu charakter pokutny i rzymskiej, gdzie był czasem radosnego oczekiwania.W liturgii chrześcijańskiej temu szczególnemu okresowi towarzyszyło wiele tradycji.Do najstarszych i najpiękniejszych należą roraty, odprawiana przed świtem msza wotywna. Godzina rozpoczęcia ma charakter symboliczny. Zaczynając modlitwy przed wschodem słońca, chrześcijanie okazywali czujnosć w oczekiwaniu na przyjście Zbawiciela i gotowośc na Sąd Ostateczny. Nazwa roraty pochodzi od rozpoczynających niedzielną mszę słów : rorate coeli desuper (spuśćcie rosę niebiosa). Podczas mszy na ołtarzu pali się siedem świec-roratnic. W niektórych rejonach Polski na stole, w pierwsza niedzielę adwentu w widocznym miejscu umieszczony zostaje wieniec z jodły. Ozdobiony jest on czterema świecami, a każda zapalana jest w kolejną niedzielę Adwentu. W każda niedzielę w wieńcu przybywa świec.Pierwsza z nich symbolizuje wybaczenie przez Boga Adamowi i Ewie, druga jest symbolem wiary patriarchów w dar Ziemi Obiecanej, trzecia symbolizuje radość Dawida świętującego przymierze, czwarta jest symbolem nauczania proroków. Każda zbliża nas do magicznego czasu wybaczenia, pojednania i rodzinnego ciepła.