Porażka

Wczoraj napisałem nieco prześmiewczo, o metodach blogerskiego zaistnienia w tym miejscu.

Dziś czas posypać własną głowę popiołem.

Popełniłem już 107 notek i żadna z nich, w moim subiektywnym odbiorze, nie zasługuje na miano notki choćby dobrej.

O polityce pisać nie potrafię, w takim miejscu jak salon24, a to przecież  portal polityczny głównie jest.

W sporcie walę wyświechtane, głodne kawałki. Popłuczyny po zasłyszanych informacjach. Moje wrażenia, to sztampa zwykłego kibica.

Cała reszta, to próba marnej zabawy obrazem, muzyką i tak dalej.

Stało się dokładnie to, czego się obawiałem i co ponad dwa lata powstrzymywało mnie, przed założeniem tutaj bloga.

Nie jestem w stanie sprostać oczekiwaniom postawionym przed sobą, względem własnego pisania. Jeśli masz być gorszym blogerem, niż byłeś komentatorem, to po co jest właściwie, to całe twoje blogowanie?

Czuję sie wypalony w tym co robię, a raczej czego stworzyć nadal nie potrafię. Jakiegoś przełomowego tekstu. I nie chodzi tu wcale o to, aby on się komuś spodobał, bądź nie. Chciałbym mieć po prostu, po jego napisaniu poczucie, że odwaliłem kawał solidnej roboty.

Wiem, gdzie może tkwić tajemnica błędu, który popełniam. Piszę zazwyczaj pod wpływem chwili, szybko i chaotycznie. Brak w tym wszystkim jakiejś konsekwencji, większej całości, namysłu. Nawet śmiać się trzeba potrafić.

Jednak z racji tego, że komuś jeszcze chce się na mój blog w ogóle zaglądać, to nie mogę tych ludzi najzwyczajniej w świecie zawieść (nie wiem, czy to dobre słowo), nawet gdy poziom mizerny i autor strasznie nierówny.

Spróbuję to pociągnąć dalej. Nawet ślepej kurze...

ps Nie będę tolerował komentarzy w stylu: Przecież piszesz całkiem dobrze. Weź się nie przejmuj itd., itp.

Liczę na konstruktywną krytykę, mojej skromnej osoby, jako blogera.

Pomożecie?