Natura i jej prawa nie są aż tak skomplikowane jak przedstawia je doktor Lasek, ale zarazem nie są tak proste jak widzi je Antoni Macierewicz.
Od kilku dni na scenie teatru telewizji możemy oglądać współczesną wersję słynnego dramatu Sofoklesa. Jej twórcą jest wybitny reżyser i dramaturg Donald Tusk, którego nowatorskie ujęcie tego przedstawienia polega na obsadzeniu w roli aktorów wybitnych ludzi nauki, polityki urzędników wymiaru sprawiedliwości, a nawet członków komisji wypadków lotniczych. Za chór grecki w tej inscenizacji odpowiedzialne są media głównego nurtu, tradycyjnie oddzielające scenę od publiczności.
Treść sztuki oczywiście znana jest wszystkim i ukazuje nie rozwiązywalny dylemat powinności obywateli wobec władzy, przeciwstawiając im konieczność zachowania kultywowanych od pokoleń zasad i wypracowanych wartości.
Do roli zawsze wiernych funkcjonariuszy władzy, reżyser wyznaczył znaną aktorkę charakterystyczną Basię Kudrycką, która wcześniej zasłynęła z roli pogromczyni prac magisterskich w sztuce „Niezwykłe przypadki Bolesława W”. Jej partnerem został światowej sławy aktor komediowy Radosław Sikorski, kojarzony przede wszystkim z realistycznych kreacji Frankensteina. W opozycji do zawsze wiernych, mogliśmy oglądać autentycznych profesorów z polskich uczelni. Jednak ten dobór aktorów okazał się mocno nie trafiony, ponieważ naukowcy jak to mają w zwyczaju, wygłaszali kwestie zabarwione ironią, sarkazmem i wyrafinowanym dowcipem, a tych szeroka telewizyjna publiczność nie była wstanie zrozumieć. Najgorszym jednak był dobór dwóch statystów, których prawdopodobnie wzięto z łapanki nie sprawdzając wcześniej ich kwalifikacji aktorskich. Statyści ubrani w kostiumy obrońców prawa do nieskrępowanych badań naukowych i wolności publikacji ich wyników, całkowicie pomylili przypisane im role i wygłaszali tekst przeznaczony dla najwierniejszych przedstawicieli władzy. Jedynym profesjonalnym elementem tej inscenizacji był chór, który jak zawsze perfekcyjnie trafiał w czuły punkt publiczności.
