Ja w kwestii kabla...

Od dwóch dni nie mam kabla i stwierdzam, że życie bez kabla nie ma sensu. Nie mam tu bynajmniej na myśli „kabli” w rodzaju Ketmanów czy Bolków, ale starą, poczciwą telewizję kablową, w której – poza filmami i programami wysokiego, średniego i niskiego lotu - znaleźć można arcy głupawe produkcje typu talk show, TV shop, reality TV, randki czy porady wróżek.

Dwa dni bez kablówki sprawiły też, że nie byłem (może ten stan trwa nadal?) na bieżąco w „wielkiej polityce”, ale – na szczęście – pozostał mi Internet. Dzięki niemu wiem, że prezydent powinien otrzeźwieć, dowiedziałem się, że postkomuniści zamówili mszę za Jaruzelskiego, a Dorn zgłosi się do Księgi Rekordów Guinessa. Dzięki Internetowi dowiedziałem się również, że prezes NBP skłamał w sprawie rocznicowej monety Wałęsy, a Czuma zanotował porażki pedagogiczne. Za to fakt, że Złote Tarasy budowane były „na lewo” znałem już wcześniej, więc ani brak kablówki, ani posiadanie Internetu, mojego postrzegania świata zewnętrznego nie zmieniło.

Czym jeszcze brak owej kablówki mógłby, a nie skutkuje? Pozornie mógłby skutkować dłuższym snem i oszczędzonym wzrokiem. Ale nie. Internet nie pozwolił.