Bojkot zdobywczy?

Nie mam zdania, czy PiS postępuje słusznie bojkotując stacje TVN. Nie mam zdania, czy PiS skorzysta czy straci na tym bojkocie. Wiem jednak, że udawanie, iż media, a zwłaszcza TVN, są „obiektywne” i „bezstronne” w stosunku do największej opozycyjnej partii w parlamencie, to pogląd i postawa nieuprawniona.

Wybiórczo śledzę komentarze dotyczące „bojkotu”. Większość komentatorów krytykuje lub obśmiewa PiS za taki pomysł, mniejszość podchodzi do niego ze zrozumieniem. Ale komentarz Ewy Milewicz z Gazety Wyborczej to – moim zdaniem – kuriozum.

„Gdyby media były solidarne, to by wszystkie przestały zapraszać polityków PiS. Przestały robić z nimi wywiady.” O jakiej „solidarności” pisze Pani redaktor? W imię czego taka właśnie „solidarność” mediów?

„Wykorzystywały by tylko wypowiedzi polityków PIS z konferencji prasowych albo z sali sejmowej. Widz, słuchacz i czytelnik byliby informowani o poglądach największej partii opozycyjnej.” To ciekawostka! Przy obecności PiS w mediach nie jest to możliwe?

„Natomiast prezes Kaczyński by w końcu zrozumiał, że media to nie kotki polityków i że mediów się szantażem nie zdobywa.” A jak się zdobywa – ciśnie się pytanie? Tak jak TV TRWAM Pani redaktor Milewicz? Wtedy jest OK?

Na marginesie: Za pomocą bojkotu można „zdobywać” jakieś medium?

Ewa Milewicz, Kamil Durczok i wielu innych przedstawicieli mediów, są tak „krytycznie” nastawieni do PiS, że nie widzą różnicy między „dziennikarstwem” czy „publicystyką”, a zwykłym chamstwem. A do kategorii chamstwa trzeba zaliczyć zaproszenie polityka (Marek Suski) do telewizji i nie wpuszczenie go do studia lub „wywiad”, w którym dziennikarz (Monika Olejnik) zadaje jedynemu w studio politykowi (Jacek Kurski) 6-7 pytań, nie pozwalając odnieść się do żadnego z nich.

A co powiedzieć, jeśli prawdą jest, że jednego posła nie wpuszczono na „prośbę” posła/ministra innej partii?