Wojciech Jaruzelski, pospolity aparatczyk, tchórz i kłamca prezentuje się nam jako mąż stanu, mąż opacznościowy, wspaniałomyślny demokrata, konstruktor (najprawdopodobniej z mówiącym podobnie Czesławem Kiszczakiem) okrągłego stołu.
Ciekawe, czy wykazał się takimi pozytywnymi cechami w latach 40-tych? Chyba nie. Jaruzelski-Wolski nie wykazał się takimi cechami.
Ciekawe, czy wykazał się takimi pozytywnymi cechami w latach 60-tych? Chyba nie. Bo jakie to „bohaterstwo” wjechać na czele armii wraz z armiami innych państw do Czechosłowacji? Jaka to „szlachetność” realizować antysemickie czystki w podległym sobie Ludowym Wojsku Polskim.
Jak system padał na pysk, jak waliła się komuna we wszystkich demoludach, Jaruzelski okazał się autorem przemian, symbolem reform?! Litości generale.
Nie jestem za wsadzaniem do więzienia Wojciecha Jaruzelskiego. Nie dlatego, że nie zasłużył. Zasłużył wielokrotnie. Jestem za ukaraniem Wojciecha Jaruzelskiego więzieniem (jeżeli tak rozstrzygnie niezawisły sąd) i odstąpieniem od wykonania kary, za odebraniem oficerskich szlifów, zrównaniem świadczeń emerytalnych ze „zwykłymi” emerytami, odebraniem willi, jeżeli wszedł w jej posiadanie z naruszeniem prawa.
Przywileje są dla bohaterów. Dla zdrajców jest potępienie.
Były radny Sejmiku Województwa Mazowieckiego, autor kilku scenariuszy filmowych i kilkuset artykułów, miłośnik kina, teatru i ogrodów botanicznych.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
