W dzisiejszym sejmowym podsumowaniu pierwszego roku rządów gabinetu Donalda Tuska, premier zaapelował, żeby nie śmiać z koncepcji budowania Orlików. Orliki niesłusznie wywołują śmiech w poselskich ławach. Jest to inicjatywa ze wszech miar słuszna, godna poparcia i pochwał. Jednak w mojej ocenie nie jest to element programu, którym premier powinien się chwalić. Dlaczego?
Koncepcja budowy małych obiektów sportowych nazwanych Orlikami 2012 nie wymagała od rządzących żadnego wysiłku. Nie trzeba było przeprowadzać trudnego i konfliktogennego procesu wywłaszczania (jak w przypadku budowy autostrad), borykać się ze stroną „społeczną” (co jest normą w kwestiach płacowych czy przy restrukturyzaci przedsiębiorstw), łagodzić sporów przy sprzecznych interesach stron (spory pracodawców i pracobiorców) itp. Orliki to nie trudna do przeprowadzenia koncepcja, a przyjemna i społecznie akceptowalna inicjatywa.
Aby wybudować Orliki nie trzeba było przeprowadzać negocjacji w parlamencie ani przekonywać prezydenta. Potrzebna była jedynie decyzja, że rezerwuje się określone środki w budżecie na ten cel. Decyzja nie polityczna, a - w zasadzie - marketingowa.
Rząd postanowił współfinansować boiska i to realizuje. Kosztem innych zadań.
Na marginesie warto zauważyć, że przekazywana gminom kwota (po 33% z miliona zł od rządu i sejmiku wojewódzkiego) jeszcze rok temu starczyła by na wykonanie „pełnowartościowego” Orlika (boisko o wymiarach 30x60 m do piłki nożnej, boisko do siatkówki i piłki ręcznej lub 2 korty tenisowe, budynek szatniowy, ogrodzenie wysokości 4 m, oświetlenie na 6 słupach). Teraz gmina do przyznanych 666 tys. zł dopłaca co najmniej drugie tyle, gdyż brak wykonawców drastycznie podbił cenę inwestycji.
Ale tak czy inaczej warto cieszyć się, że Orliki 2012 powstają.
Były radny Sejmiku Województwa Mazowieckiego, autor kilku scenariuszy filmowych i kilkuset artykułów, miłośnik kina, teatru i ogrodów botanicznych.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
