Dojeżdżam do pracy ze wsi małym prywatnym busikiem. Kierowcy zazwyczaj słuchają radia, a w naszej okolicy najlepiej łapie RMF. Tuz przed dziewiątą - to jest godziną obowiązkowego stawienia się w zakładzie pracy - dane mi jest więc wysłuchać audycji autorstwa rzekomej Klary Weritas.
Kto słyszał, ten wie co to za utwór, lepiej jednakowoż pasuje określenie "nachalna propaganda". Wątek ciągłego obraźliwego ataku na wrogi reżim braci Kaczyńskich jest mimo wszystko po wyborach uporczywie kontynuowany , czemu można by się dziwić bo temat zrobił się przecież wyraźnie słabszy. No ale jak wiemy zagrożeniem dla demokracji pozostaje wciąż prezydent. To oczywista oczywistość.
Co mnie frapuje bardziej to lektor - Jan Peszek. Profesjonalnie i z wyraźną przyjemnością cedzi drwiny, piękną polszczyzną roztaczając obraz zagnieżdżonej w umysłach trojga Kaczyńskich PARANOI (przy okazji walcząc z wyobrażoną paranoją adwersarze oddają jej swoją wyobraźnię we władanie - {tu słyszymy chichot ciemności}) . Z początku zdziwiłem się że aktor o tak przenikliwej inteligencji dał się uwieść nieskomplikowanym przyjemnościom plucia. Z pomocą w przetrawieniu tego faktu przyszło mi jednak pewne wspomnienie.
W kapitalnym przedstawieniu "Braci Karamazow" Krystiana Lupy, Peszek gra rolę starego Fiodora Karamazowa - skandalisty, bluźniercy, rozpustnika i łajdaka. Na zawsze zapamiętam znakomitą scenę, w której Fiodor drwiąco pyta świątobliwego mnicha: "drogi ojcze czy to prawda, że gdy świętemu XX ścięto głowę ten podniósł ją z ziemi i ucałował z lubością?"
Fiodor jest nihilistą, który skandalem, obelgą i drwiną zaznacza swoje istnienie w ogarniającej wszystko pustce. Nikt nam nie wmówi, że jest to postawa błazna- filozofa. To strach zwierzęcia zaszczutego przez śmierć.
"Historia jest tylko jedną z masek losu". Nie bierzmy polityki zbyt poważnie - to taka spóźniona refleksja na zaduszki.
